ایالات متحده و مهار کنش گری منطقه ای ایران در پرتو توافق ابراهیم

در سال 2020، ایالات متحده در واکنش به افزایش کنش گری ایران در خاورمیانه پساناآرامی های عربی، با میانجی گری بین امارات و اسراییل و عادی سازی روابط دو هم پیمان منطقه ای خود در چهارچوب انعقاد پیمان ابراهیم، نقش برجسته ای ایفا نمود. پرسش این است که جایگاه ایران در نزد ایالات متحده به عنوان میانجی در انعقاد توافق ابراهیم کجاست؟

روش شناسی:

 در نوشتار حاضر سعی خواهد شد، نقش امریکا در پیمان ابراهیم، با توجه به مهار منطقه ای ایران در چهارچوب نظریه موازنه سازی، مورد بررسی قرار گیرد. بر این اساس ترکیب روش توصیفی، تحلیلی و تاریخی استفاده شده اند.

این توافق، با میانجی گری ترامپ، برای واداشتن هر4 کشور مسلمان به پیمان نامبرده، را ه حل هایی داشت. اماراتی ها، به دنبال سلاح های پیشرفته ایالات متحده، بطور خاص هواپیماهای F35 بودند، بحرین در پی جلب حمایت ایالات متحده علیه ایران، با تایید ضمنی عربستان بود. سودان، حذف نام خود از لیست تروریسم تحت حمایت دولت آمریکا، پس از 27 سال (بعد از حملات نایروبی و دارالاسلام) با کمک بسته کمکی بانک جهانی را دریافت کرد و شناسایی رسمی حاکمیت سودان در صحرای غربی مورد مناقشه، نصیب سودان شد.

واشنگتن، سال ها پیش از این توافق، به واسطه روابط نزدیک سیاسی - اقتصادی و با مشوق های مالی که با طرفین این پیمان داشته است؛ درنهایت توانست در سال 2020 به عنوان بازیگر عمده در آشکار کردن روابط پنهان امارات و اسراییل گام بردارد و با واگذاری مسیولیتش به شرکای منطقه ای خود، آن ها را در جهت نیرویی توازن بخشی در برابر ایران تقویت کند و بار دیگر به بازطراحی رویکرد موازنه سازی خود بپردازد.