مقایسه تاثیر بازی درمانی شناختی، آموزش رفتاری مادران، آموزش کلامی کودکان بر بهبود نشانگان اختلال نارسایی توجه و بیش فعالی کودکان 8-10 ساله

اختلال نارسایی توجه - بیش فعالی یکی از شایع ترین اختلالات روان پزشکی دوران کودکی است. هدف پژوهش حاضر مقایسه تاثیر بازی درمانی شناختی، آموزش رفتاری مادران، آموزش کلامی کودکان بر بهبود نشانگان اختلال نارسایی توجه و بیش فعالی کودکان 8-10 ساله بود.

روش پژوهش حاضر نیمه تجربی (پیش آزمون- پس آزمون) با استفاده از سه گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود. به همین منظور، 60 نفر از کودکان و مادران کودکان پسر دارای اختلال نقص توجه و بیش فعالی با دامنه سنی 8-10 ساله مراجعه کننده به مرکز درمانی روان شناختی شهر خوی (روان آرام) که براساس تشخیص روان پزشک و پرسشنامه ی کانرز (فرم والدین) دارای این اختلال تشخیص داده شده اند به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و در سه گروه آزمایش و  یک گروه کنترل (برای هر گروه تعداد مساوی 15 نفر) جایگزین شدند. سپس گروه های آزمایش به مدت 8 جلسه (هفته ای دو جلسه 45 دقیقه ای) تحت آموزش به روش بازی درمانی شناختی، آموزش رفتاری مادران، آموزش کلامی کودکان قرار گرفتند. در طی این مدت بر روی گروه کنترل هیچ مداخله ای صورت نگرفت. همه آزمودنی ها پیش از آغاز آموزش و پس از آن، مقیاس مشکلات رفتاری کودکان کانرز فرم والدین (1978) را پر کردند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تجزیه و تحلیل کوواریانس چندراهه استفاده شد.

نتایج نشان داد که میانگین نمرات کل اختلال نارسایی توجه و بیش فعالی در گروه آموزش رفتاری مادران نسبت به گروه بازی درمانی شناختی و در گروه  بازی درمانی شناختی نسبت به گروه آموزش کلامی کودکان و در گروه آموزش کلامی کودکان نسبت به گروه کنترل در پس آزمون به طور معنی داری کاهش یافته است (05/0<p).

نتایج نشان داد که آموزش رفتاری مادران در کاهش علایم و نشانگان نقص توجه/ بیش فعالی کودکان 10-8 ساله موثرتر از بازی درمانی شناختی و آموزش کلامی کودکان است.