مطالعه تطبیقی برنامه های اشتغال زنان و مردان در برنامه های توسعه ای ایران

مهم ترین عامل سرعت رشد و توسعه اقتصادی جامعه منابع انسانی آن جامعه است و هر جامعه نیز متشکل از زنان و مردان فعال است لذا هدف این مقاله بررسی سیاست های جنسیتی حاکم بر برنامه های توسعه اشتغال ایران در پیش و پس از انقلاب است.

مقاله فوق مطالعه اسنادی و کتابخانه ای می باشد. روش تحقیق بکار رفته از نوع تحلیل ثانویه و اکثرا با بهره گیری از داده های کتابخانه ای و بهره برداری از سایت ها و سرشماری های عمومی نفوس و مسکن و اطلاعات ثبتی انجام شد. با توجه به نوع داده ها مطالعه در سطح توصیفی و تحلیلی می باشد.

نتایج بدست آمده از وضعیت اشتغال زنان نشان می دهد که در طول سال های مختلف در پیش از انقلاب و حتی پس از انقلاب تغییرات اشتغال زنان روند صعودی یا نزولی منظمی را تجربه نکرده است. در مقایسه اشتغال زنان و مردان نیز نشان دهنده برتری همیشگی مردان در بازار کار در طول بررسی آماری از سال (1400-1335) بوده است. همچنین روند بی ثبات توسعه در اشتغال زنان و مردان، به ویژه زنان نشان دهنده آن است که با کوچکترین تغییرات در شرایط اقتصادی، بخش عمده ای از نیروی کار زن از بازار خارج شده و این مسیله نه تنها از نظر اقتصادی، بلکه از نظر اجتماعی نیز پیامدهای نامطلوبی را برای جامعه در بر دارد. در برنامه های توسعه پیش از انقلاب اسلامی، دیدگاه دولتمردان از توسعه، صرفا اقتصادی بود.

نتایج بدست آمده از وضعیت اشتغال زنان نشان می دهد که در طول سال های مختلف در پیش از انقلاب و حتی پس از انقلاب تغییرات اشتغال زنان روند صعودی یا نزولی منظمی را تجربه نکرده است.