نقدجایگاه خواب در گرایش به مدعیان معاصر مهدویت

مدعیان معاصر مهدویت، خواب را راه ارتباط با ایمه اطهار؟عهم؟ و کسب علم از ایشان معرفی کرده و از ادله اثبات ادعاهای غیرقابل اثبات خود می شمارند و مخاطبان خود را به خواب باوری می خوانند و گاهی با ارایه فرامینی آنان را به ورطه رویاپروری می کشانند تا علاوه بر جذب موعودباوران، مصونیت و نفوذ کلام در مخاطب را به چنگ آورند. این نوشتار بر پایه روش توصیفی _ تحلیلی و بهره گیری از منابع کتابخانه ای، جایگاه خواب در میان متمهدیان فعال معاصر را بیان می کند و روشن می سازد که خواب گرایی از ابداعات یا ویژگی های فرقه خاصی نیست و گروهک های بسیاری در دست یابی به اهداف خود آن را به کار بسته اند؛ سپس از نقش خواب در گرایش به آنان پرده بر می دارد و در پایان علاوه بر تبیین هدف خواب گرایان از ترویج خواب باوری، با نگاهی انتقادی، استنادات آنان را به چالش کشیده و حجیت خواب در گرایش به ایشان را همراه با بیان تناقضات بررسی می کند.