پیوند دعا و ربوبیت از نگاه قرآن

در ادیان الهی توحید جنبه ها و وجوه مختلفی دارد. یکی از وجوه توحید و خداشناسی توحید در عبادت است. مخلوقات به نحوه تکوینی و تشریعی در جستجوی کمال مطلق یا صیرورت به سوی خداوند هستند، دعا و نیایش از سوی آدمیان جلوه کمال جویی و کمال خواهی آدمی است. انسان فاعل علمی است و بنا به علم خود می تواند عمل اختیاری انجام دهد بنابراین شناخت خداوند به عنوان مبدا و منتهای عالم مخلوقات سبب می شود که آدمی همواره در اعمال خود متکی به لطف و رحمت الهی باشد و خیر و کمال خود را از خداوند مسالت کند، چون مدبر حقیقی عالم موجودات ذات پاک الهی است و آدمی با تکیه بر ربوبیت خداوند می تواند وی را پرستش کند و عرضه نیاز به درگاه وی آورد. رابطه ربوبیت و دعا در مقاله حاضر بررسی می شود و با تکیه بر آیات قرآنی مدلل می گردد که ربوبیت تام الهی مبنای دعا و نیایش است.