خوانش پدیدارشناختی رنگ سرخ در یک پته محرابی دوره قاجار با تکیه بر آراء حاج محمدکریم خان کرمانی

گذر از پدیدار رنگ به معنا همواره نزد متفکران متعدد با سویه های فکری متفاوت مطرح بوده است. این مقاله در پی پاسخ به این پرسش است که، در مثلث معنایی «مخاطب، مولف و اثر هنری»، صرف نظر از قصد مولف و وجه بیانگری اثر، اگر مخاطب از آراء حاج محمدکریم خان کرمانی در مورد نور سرخ آگاه باشد، چگونه به خوانش اثر هنری می پردازد؟ ازاین رو، با بهره گیری از روش پدیدارشناسی هرمنوتیکی هانری کربن، به تحلیل آراء حاج محمدکریم خان کرمانی دراین باره می پردازد و ماحصل این بررسی و روشی توصیفی و تحلیلی رنگ های یک اثر هنری را مورد نقد یا خوانش مخاطب محور قرار داد. درنهایت بدین نتیجه رسید که هنگامی که یک اثر هنری بر مبنای آراء کرمانی مورد قضاوت قرار می گیرد، می توان از مشاهده محض گذشت و به نوعی شهود شخصی دست یافت. در نمونه مطالعاتی این مقاله، نتیجه شهود بدین قرار بود که ارتباط بین فرم ها و عناصر بصری موجود در این پته و رنگ سرخ پس زمینه آن هنگامی که با آراء کرمانی نقد می شود، همخوان با روایات و آراء موجود در باب زندگی و شهادت امام حسین ع است و ذهن مخاطب آگاه به این فلسفه ناخودآگاه به سوی نظریه انسان کامل و رسیدن به سعادت از دامن ایمه اطهار سوق می یابد.