مقاومت آنتی بیوتیکی در عوامل ایجاد بیماری های باکتریایی ماهی های قزل آلای رنگین کمان Oncorhynchus mykiss در برخی مزارع پرورشی کشور

بیماری های عفونی و مقاومت میکروبی از جمله معضلات پرورش ماهی می باشند که سالانه خسارات زیادی به این صنعت وارد می کنند. غیر از ضررهای اقتصادی ناشی از این عفونت ها، برخی از این عوامل زیونوز بوده و ممکن است به انسان منتقل شوند. مطالعه حاضر با هدف شناسایی عوامل باکتریایی شایع در مزارع پرورش قزل آلا و تعیین میزان مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها به برخی آنتی بیوتیک های رایج مورد استفاده در این صنعت می باشد.روش‎کار: نمونه گیری ها در فصول بهار، تابستان و پاییز سال 1400 از طریق مراجعه و بازرسی مزارع و اخذ ماهیان با علایم بیماری در استان های مازندران، لرستان، چهارمحال و بختیاری و زنجان و کشت باکتریایی از اندام های کلیه قدامی یا طحال انجام و با آزمایش های فنوتایپینگ، بیوشیمیایی و مولکولار شناسایی شد. سپس مقاومت آنتی بیوتیکی به روش های انتشار از دیسک و تعیین حداقل دوز ممانعت کنندگی از رشد باکتری ها و با استفاده از آنتی بیوتیک های اریترومایسین، اکسی تتراسایکلین، فلورفنیکل، انروفلوکساسین و نیتروفورانتویین مورد ارزیابی قرار گرفت. تعداد 74 جدایه باکتریایی از نوع کوکسی گرم مثبت و یا کوکوباسیل گرم منفی جداسازی گردید، که در آزمایش های فنوتایپینگ، بیوشیمیایی و مولکولار (Polymerase chain reaction) تعداد 12 جدایه (2/16 درصد) لاکتوکوکوس گارویه (Lactococcus garvieae)، 9 جدایه (2/12 درصد) آیروموناس هیدروفیلا (Aeromonas hydrophila)، 17 جدایه (23 درصد) استرپتوکوکوس اینیایی (Streptococcus iniae)، 20 جدایه (27 درصد) استرپتوکوکوس آگالاکتیه (Streptococcus agalactiae) و 16 جدایه (7/21 درصد) یرسینیا راکری (Yersinia ruckeri) تشخیص داده شد و بیشترین موارد جداسازی مربوط به مازندران بود. بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی مربوط به اریترومایسین و اکسی تتراسایکلین با 8/87 درصد بود در حالی که کمترین میزان مقاومت آنتی بیوتیکی مربوط به انروفلوکساسین با 3/24 درصد به دست آمد. میزان مقاومت آنتی بیوتیکی برای فلورفنیکل و نیتروفورانتویین نیز به ترتیب 2/43 و 4/44 درصد به دست آمد. بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی به ترتیب در باکتری های لاکتوکوکوس گارویه، آیروموناس هیدروفیلا، استرپتوکوکوس اینیایی، استرپتوکوکوس آگالاکتیه و یرسینیا راکری مورد ارزیابی قرار گرفت.نتیجه گیری نهایی: مطالعه حاضر نشان داد گسترش بیماری های استرپتوکوکوزیس، لاکتوکوکوزیس، یرسینیوزیس و سپتی سمی آیروموناسی و درمان های مکرر علیه این بیماری ها، منجر به افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی به ویژه علیه داروهای رایج، نظیر اریترومایسین و اکسی تتراسایکلین شده است.