اصول حاکم بر نبردها در مخاصمات مسلحانه از دیدگاه نهج البلاغه

حقوق مخاصمات مسلحانه به عنوان یکی از شاخه های حقوق بین الملل، شامل مجموعه قواعد و مقرراتی است که هدف آن حمایت از افراد نظامی و غیرنظامی در درگیری های مسلحانه و همچنین ایجاد محدودیت در انتخاب و استفاده از برخی از ابزارها و شیوه های جنگی برای طرف های متخاصم است. این حمایت از انسان ها در زمان کارزار و ایجاد محدودیت در کاربرد برخی وسایل و روش های جنگی موضوعی است که ریشه ای عمیق در مکتب اسلام دارد و امیرالمومنین امام علی (ع) در زمان نبرد با دشمن بر رعایت آن تاکید فراوان داشته اند. پژوهش حاضر به شیوه توصیفی- تحلیلی و با هدف تبیین اصول حاکم بر نبردها در مخاصمات مسلحانه از دیدگاه امیرالمومنین امام علی (ع) با تاکید بر کتاب شریف نهج البلاغه، به این پرسش اصلی پاسخ خواهد داد که اصول حاکم بر نبردها در مخاصمات مسلحانه از دیدگاه امیرالمومنین امام علی (ع) با تاکید بر کتاب شریف نهج البلاغه شامل چه مواردی می شود؟ نتیجه کلی به دست آمده از این پژوهش دلالت بر آن دارد که اصل تفکیک بین افراد نظامی و غیرنظامی، اصل رفتار انسانی، اصل حمایت از افراد غیرنظامی، اصل ممنوعیت برخی از ابزارهای جنگی، اصل منع ایجاد گرسنگی و تشنگی، اصل رفق و مدارا با اسیر جنگی و اصل حمایت از محیط زیست از جمله اصول حاکم بر مخاصمات مسلحانه از دیدگاه امیرالمومنین امام علی (ع) است تا از هر نوع عمل غیرانسانی و انتقام گیری در جنگ جلوگیری شده و آلام و درد و رنج بشری ناشی از آن کاهش یافته و یا پیشگیری گردد.