ارزیابی تاثیر مداخلات حمایتی بر سطح اضطراب تجربه شده پس از مواجهه با کاداور در دانشجویان پزشکی

 علوم تشریحی یکی از دروس اصلی مقطع علوم پایه رشته پزشکی می باشد؛ اما برخورد اول دانشجویان با جسد فیکس شده (کاداور) می تواند موجب بروز سطح بالایی از اضطراب در آنها گردد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی مقایسه ای تاثیر مداخلات حمایتی بر سطح اضطراب ناشی از مواجهه با کاداور در دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در نیمسال اول سال تحصیلی 98-1397 بود.

 این مطالعه از نوع نیمه تجربی با گروه شاهددار و نمونه گیری در آن به روش دردسترس صورت گرفت؛ بدین صورت که ابتدا دانشجویانی که تجربه برخورد با کاداور را نداشتند، به صورت تصادفی به پنج گروه تقسیم شده و پرسشنامه سنجش سطح اضطراب آشکار و پنهان اشپیل برگر را تکمیل کردند. سپس چهار گروه از آنها مداخلات حمایتی، شامل آموزشی، نگرشی، تعلیمی و مذهبی را دریافت نموده، درحالی که یک گروه مداخله ای دریافت نکرد (شاهد). پس از مواجهه با کاداور و یک ماه بعد از مواجهه، فرم سنجش سطح اضطراب توسط هر فرد مجددا تکمیل گردید.

 در این مطالعه، 155 نفر دانشجوی پزشکی با میانگین سنی 18.10±2.14 سال شرکت نمودند. درحالی که در گروه شاهد، سطح اضطراب ثبت شده پس از مواجهه با کاداور، نسبت به قبل از مواجهه، افزایش معناداری را نشان داد، دریافت حمایت های نگرشی و مذهبی توانست آن را به طور معناداری دچار کاهش نماید؛ با این حال، این مقدار در گروه دریافت کننده حمایت تعلیمی تغییر معناداری را نشان نداد و در گروه دریافت کننده حمایت آموزشی، به صورت معناداری دچار افزایش گردید. بعلاوه، سطح اضطراب ثبت شده قبل از مواجهه با کاداور در تمامی گروه ها برای دانشجویان دختر بیشتر از پسر بود.

 این مطالعه نشان داد که با استفاده از مداخلات نگرشی و مذهبی می توان از سطح اضطراب دانشجویان پزشکی در اولین مواجهه با کاداور کاست.