آموزش درس «آشنایی با معماری جهان» در ایران: تحلیل مضمونی دیدگاه ‏های مدرسان

هدف پژوهش حاضر شناسایی وضعیت کنونی آموزش درس معماری جهان در ایران از دیدگاه مدرسان است تا زمینه‏ ای برای استعمارزدایی از برنامه درسی آن فراهم شود. شرکت ‏کنندگان در این پژوهش نه نفر از مدرسان معماری جهان در نه دانشگاه دولتی هستند که از طریق نمونه ‏گیری هدفمند گزینش شده‏ اند. گردآوری داده‏ ها با انجام مصاحبه ‏های نیمه ‏ساختاریافته صورت گرفت و از نظر مضمونی تحلیل شد و تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت. شش مضمون اصلی در مصاحبه‏ ها یافت شد: انگیزه ‏های مدرسان، نتایج یادگیری دانشجویان، رویکردهای آموزشی، راهبردهای آموزشی، منابع آموزشی و معضلات آموزشی. بر اساس یافته‏ های پژوهش، مدرسان معماری جهان دانش ‏آموختگانی از رشته معماری هستند که به تاریخ علاقه دارند یا در زمینه تاریخ معماری پژوهش کرده‏ اند. از نگاه آنان اصلی‏ترین خروجی یادگیری درس تقویت مهارت‏های طراحی است. آنان برای تدریس از ترکیب هشت رویکرد تاریخ ‏نگارانه، تحلیلی، تطبیقی، توصیفی، سیاق‏مند، گونه‏ شناسانه، مفهومی و میان‏ فرهنگی استفاده می‏کنند. اصلی‏ ترین معضلات تدریس عبارتند از اندک بودن زمان درس، توجه بیشتر دانشکده ‏ها به دروس طراحی، فقدان منابع معتبر به زبان فارسی و امکان‏ ناپذیری بازدید از آثار تاریخی برون‏ مرزی. این پژوهش با بررسی انگیزه‏ ها، نتایج یادگیری، رویکردها، راهبردها، منابع و مشکلات آموزشی، به غنای ادبیات آموزش معماری می‏ افزاید و پیشنهادهایی برای توسعه و نوآوری برنامه‏ های درسی ارایه می ‏کند.