تفاوت رابطه استناد و سببیت در قانون مجازات اسلامی1370 و 1392

بحث استناد و سببیت از موضوعات مهم در حقوق کیفری است که همواره بحث و اختلاف نظر بوده است. هدف مقاله حاضر بررسی تفاوت رابطه استناد و سببیت در قانون مجازات اسلامی1370 و 1392 است.
مقاله حاضر توصیفی-تحلیلی است. مواد و داده ها نیز کیفی است و از فیش برداری در گردآوری مطالب و داده ها استفاده شده است.
ملاحظات اخلاقی: در این مقاله، اصالت متون، صداقت و امانت داری رعایت شده است.
در قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 درصورتی که جنایت مستند به اجتماع سبب و مباشر باشد و میزان تاثیر عوامل مساوی باشد، تساوی در مسیولیت برقرار است و اگر میزان تاثیر متفاوت باشد، هر یک از عوامل به میزان تاثیر رفتارشان، مسیولیت خواهند داشت. در اسباب متعدد طولی سبب مقدم در تاثیر ضامن است و در اسباب متعدد عرضی تساوی در ضمان حاکم است.
تغییر رویکرد قانون مجازات اسلامی 1392 مبتنی بر نظریه ضمان نسبی است. تغییر اساسی که در این قانون نسبت به قانون مجازات اسلامی مصوب1370 صورت گرفته است در بخش اجتماع سبب و مباشر است. در این مورد قانون گذار بنا را بر استناد عرفی و ضمان نسبی قرار داده است که بر اساس این ضابطه، مسیول جنایت و میزان مسیولیت تعیین می شود.