اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کنش وری جنسی، خودپنداشت بدنی و علائم وازوموتور در زنان یائسه

از پیامدهای افزایش سن در زنان، یایسگی است که باعث تغییرات جسمانی و روانی فراوانی می گردد.

هدف پژوهش بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کنش وری جنسی، خودپنداشت بدنی و علایم وازوموتور زنان یایسه بود.

روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری تمامی زنان 60-50 سال با یایسگی طبیعی شهر گرگان در سال 1401 بودند، نمونه شامل 30 زن بود که با نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در 2 گروه 15 نفری آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 8 جلسه هفتگی و هر جلسه 1 ساعت تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفت. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های خودپنداره بدنی لیلتون (2005)، کنش وری جنسی زنان روزن (2000) و شدت علایم یایسگی هاینمن (2003) بود. جهت تحلیل داده ها از آزمون کوواریانس چند متغیره و نسخه 22 نرم افزار SPSS استفاده شد.

نتایج نشان داد بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون دو گروه آزمایش و گواه در کنش وری جنسی، خودپنداشت بدنی و علایم وازوموتور در زنان یایسه تفاوت معنی داری وجود دارد (0/05>P). به طور کلی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب افزایش نمره کلی کنش وری جنسی (0/03>P)، کاهش خودپنداشت بدنی منفی (0/02>P) و علایم وازوموتور (0/01>P) شد.

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با بهره گیری از مهارت های شناختی و کنترل فکر، به بهبود کنش وری جنسی، خودپنداشت بدنی و کاهش علایم وازوموتور در زنان یایسه می انجامد؛ لذا می توان این برنامه را به عنوان مداخله ای مناسب جهت افزایش سلامت روان زنان یایسه پیشنهاد نمود.