مستجدات فی ارکان الاستعاره ل «إسم الفاعل» و دورها فی تصویر الآی القرآنیه و ترجمتها (دراسه فی إسم الفاعل نموذجا)

استعاره های قرآنی همیشه در «اسم جامد یا فعل» شکل نمی گیرند، بلکه گاهی مشاهده می شود که شبه فعل «اسم فاعل» بستر مناسبی برای رخداد این پدیده ی زبانی در نظر گرفته شده است. بسیاری از دانشمندان بلاغت و قرآن پژوهان، این نوع از استعاره را از لحاظ طرفین در زمره ی استعاره های مفرد به شمار آورده و در مورد جامع آن نیز یا سکوت کرده یا حکم به مفرد بودن آن داده اند. اما به نظر می رسد ارکان این نوع از استعاره به شکل دیگری در آیات قرآن نمود یافته باشد. این پژوهش بر آن است تا با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی آراء دانشمندان حوزه ی بلاغت در خصوص تقسیم بندی های استعاره در اسم فاعل را بررسی نموده و با تکیه بر مبانی نظریه بافت درون زبانی خوانشی انتقادی از ارکان استعاره در اسم فاعل ارایه دهد و تاثیر آن را بر تصویرگری و ترجمه ی آیات نشان دهد. یافته های پژوهش نشان می دهد که ظرفیت های فعلی موجود در اسم فاعل در داد و ستد معنایی با واژگان همنشین از نگاه دانشمندان علوم قرآنی مغفول مانده و همگی طرفین استعاره و نیز جامع در این گونه از استعاره را مفرد در نظر گرفته اند؛ در حالی که به نظر می رسد هر سه رکن استعاره ی تبعیه در اسم فاعل، مرکب است و عدم توجه به چنین مساله ی مهمی در پاره ای از موارد تصاویری ناقص از آیات قرآن ارایه داده یا اینکه منجر به ارایه ترجمه ای نارسا شده است.