تحلیلی بر عوامل موثر بر توسعه کشت مکانیزه برنج در استان مازندران

در میان محصولات زراعی، برنج دومین غذای اصلی مردم جهان به شمار می رود که مکانیزاسیون کشت آن، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این پروژه در دو بخش جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ای از کارشناسان، بانک نشاداران و بهره برداران و مطالعه زراعی و میدانی (از 10 مزرعه کشت مکانیزه و سنتی) در استان مازندران اجرا شد. نتایج نشان داد که در روش کشت مکانیزه میانگین صفات تعداد پنجه در کپه (2/8 درصد)، تعداد روز تا گلدهی (6/6 درصد)، تعداد دانه در هر خوشه (5/4 درصد) و نهایتا عملکرد دانه برای رقم محلی هاشمی (5/11 درصد) و برای رقم شیرودی (03/12 درصد) بیشتر از کشت سنتی بود. نتایج تجزیه داده های پرسشنامه بر اساس نمره کل هر گویه، ضرایب اهمیت هر گویه و امتیاز نرمال شده گویه های "برداشت محصول بیشتر در کشت مکانیزه نسبت به کشت سنتی"، "پایین تر بودن هزینه ها در کشت مکانیزه نسبت به روش سنتی" و " صرفه جویی در مصرف نهاده های زراعی در کشت مکانیزه" به ترتیب با نمره کل 194، 177 و 168 مهمترین عوامل پیش برنده کشت مکانیزه برنج در استان مازندران هستند و گویه های "تمایل به کشت مجدد با کاشت زود هنگام در کشت سنتی"، "بالا بودن سن اکثر کشاورزان و کم سوادی آن ها" و " قیمت بالای ماشین آلات شالیزاری" به ترتیب با 189، 186 و 184 به عنوان مهمترین عوامل تهدید کننده کشت مکانیزه برنج در استان مازندران به شمار می روند. با توجه به اهمیت گویه های موثر در عوامل پیش برنده و افزایش عملکرد نسبی در کشت مکانیزه، پیش بینی می شود روند توسعه مکانیزاسیون در استان مازندران افزایشی بوده و در دراز مدت به افزایش تولید برنج و کاهش هزینه های تولید می انجامد.