مدل‏ یابی سازگاری اجتماعی دختران نوجوان شهر تهران براساس هوش اخلاقی و ادراک از ساختار خانواده با اثر واسطه‏ ای توانایی تصمیم‏ گیری

در پژوهش حاضر مدل‏یابی سازگاری اجتماعی دختران نوجوان براساس دو متغییر هوش اخلاقی و ادراک از ساختار خانواده با اثر واسطه‏ای توان تصمیم ‏گیری صورت گرفت. این پژوهش از نوع توصیفی  همبستگی است. جامعه پژوهش شامل تمامی دختران نوجوان در مدارس متوسطه دوم شهر تهران در سال تحصیلی 1401 1400 و نمونه نیز طبق جدول مورگان، 387 نفر برآورد شد که به صورت تصادفی خوشه ای چندمرحله‏ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش نامه‏ های سازگاری اجتماعی، ادراک از ساختار خانواده، هوش اخلاقی و مقیاس توانایی تصمیم‏گیری ملبورن بود. برای تجزیه وتحلیل داده ها در بخش توصیفی از نرم افزار SPSS و به منظور برازش مدل ساختاری از نرم افزار LISREL استفاده شد. یافته ‏ها نشان داد که واسطه گری توان تصمیم ‏گیری در رابطه سازگاری اجتماعی و هوش اخلاقی و ادراک از ساختار خانواده معنادار بود، درواقع مولفه تصمیم ‏گیری، موجب افزایش سازگاری می شود. پیشنهاد می‏شود در آموزش و پرورش و خانواده‏ ها بر پرورش مهارت ‏های اجتماعی و فردی، با تاکید بر پرورش هوش اخلاقی و ارتباط خانه و مدرسه، زمینه ای فراهم شود تا بدین وسیله زمینه تعدیل یا کاهش پیامدهای منفی عدم سازگاری نوجوانان ناشی از انواع بحران‏ها در این سن فراهم شود.