سیاستگذاری اجتماعی سالمندی؛ مطالعه تطبیقی مساعدت های اجتماعی سالمندی در کشورهای منتخب

یکی از گروه های هدف مهم در سیاستگذاری اجتماعی، سالمندان هستند و یکی از قلمروهای رفاهی مهم برای سیاستگذاری اجتماعی سالمندان، نظام مساعدت اجتماعی است. هر کشور متناسب با نظام رفاهی خود سیاست های اجتماعی متفاوتی برای جامعه سالمندان دارد. پژوهش حاضر یک مطالعه مروری و تطبیقی است. منابع داده های مورد مطالعه، گزارش های OECD و همچنین ISSA است. کشورهای مورد مطالعه به شیوه هدفمند و مبتنی بر ویژگی های نظام های رفاهی انتخاب شده اند. یافته های پژوهش نشان می دهد تجربه سالمندی جمعیت زمینه هم گرایی در سیاست های اجتماعی سالمندی را رقم زده است و کشورها فارغ از ایدیولوژی رفاهی خود به سیاستگذاری اجتماعی در امور سالمندان پرداخته اند. مرور تجربه این کشورها نشان می دهد توجه به جنسیت، گروه سنی (سالمندان جوان و سالمندان کهنسال)، وضعیت تاهل، موقعیت درآمدی فردی و خانوادگی (سنجش آزمون وسع و استطاعت مالی)، ترکیب خانوادگی و وضعیت سلامتی یا ناتوانی سالمندان در سیاستگذاری اجتماعی سالمندی بسیار ضروری است. همچنین با توجه به نقش انتقالات درآمدی عمومی در کاهش فقر سالمندان، افزایش سهم و نقش دولت در امور سالمندان توصیه می گردد. ارتقاء کفایت مساعدت های اجتماعی سالمندی نیز در بهبود وضعیت رفاهی و کیفیت زندگی و پیشگیری از فقر سالمندان بسیار موثر است.