تاثیر شیوه های مختلف تداخل زمینه ای و خود تنظیمی بر نمرات انتقال مهارت سرویس والیبال

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر تداخل زمینه ای و خود تنظیمی در نمرات انتقال سرویس ساده و چکشی والیبال است.

روش پژوهش:

 بدین منظور 39 دانشجوی پسر (20-25 سال) به طور تصادفی، به سه گروه تمرینات قالبی، تمرینات تصادفی و تمرینات خود تنظیمی تقسیم شدند. هر سه گروه در شش جلسه تمرینی که هر جلسه شامل 40 ضربه سرویس ساده و چکشی والیبال بود، شرکت کردند. گروه تمرینات قالبی به طور متناوب، یک جلسه به تمرین سرویس ساده و جلسه بعد به تمرین سرویس چکشی پرداختند، درحالی که گروه تمرینات تصادفی در هر جلسه به صورت تصادفی هر دو سرویس را تمرین کردند. در گروه تمرینات خود تنظیمی، در هر جلسه نوع تمرینات با مشارکت فعال آزمودنی ها تعیین شد. پس از پایان جلسات تمرینی، آزمون انتقال پس از یک هفته در پنج تکرار برای هر آزمودنی برگزار شد. به منظور تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.

نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین نمرات پیش آزمون و آزمون انتقال در گروه های تمرین قالبی و تصادفی وجود ندارد، اما تفاوت بین نمرات پیش آزمون و آزمون انتقال در گروه خود تنظیمی معنی دار بود. مقایسه نمرات انتقال سه گروه نشان داد که عملکرد گروه خودتنظیم نسبت به دو گروه دیگر بهتر است.

با توجه به نتایج مطالعه، تمرینات خودتنظیم باعث درگیر شدن آزمودنی در فرایندهای یادگیری می شود. با این روش شاگردان به طرز فعال تری در تعیین ویژگی های تمرین مشارکت دارند که مجموع این عوامل منجر به ارتقای یادگیری و عملکرد بهتر شاگردان در درازمدت می شود.