سرقت ادبی

موضوع سرقت ادبی در مفهوم اندیشه، کلام، مضمون و شعر کسی را به خود نسبت دادن از باب خویشتن بزرگ جلوه دادن و مکابره، امری تازه نیست و از دیرباز  با سرزنش و نکوهش نگریسته شده است، اما امروزه سرقت ادبی به سبب توسع یافتن امکانات دسترسی به منابع مختلف و بهره گیری از آرا و اندیشه های آن منابع، بدون ذکر منبع، رواج و گستردگی بیش تری پیدا کرده، به طوری که دولت ها را واداشته به منظور بازدارندگی، مجازات هایی فراتر از  نکوهش، تا حبس و جرایم نقدی گزاف برای سارقان ادبی در نظر بگیرند.

به منظور روشن شدن مفهوم دقیق سرقت ادبی، مقاله حاضر، به تعاریف این جرم از زبان عربی، زیر عنوان «انتحال» و از زبان انگلیسی تحت واژه “plagiarism” پرداخته، آنگاه با بهره گیری از منابع فارسی و انگلیسی، آثار غیراخلاقی و مجازات هایی را که قانون برای این جرم ادبی در نظر گرفته، بیان کرده است. یکی از نکات مهم مطرح در مقاله این است که اگر شاعری مضمونی را از آثار شاعری دیگر بردارد و به آن مضمون، زیبایی و شکوهی تازه بخشد، آیا می توان آن را سرقت ادبی تلقی کرد؟ برای پاسخ به این سوال نیز باید نگاهی دقیق تر به مسیله ی سرقت ادبی داشت.