کیفیت آموزش مهندسی از دیدگاه تحلیل محتوای مقاله ‏های منتشر شده در فصلنامه آموزش مهندسی ایران

هدف از پژوهش، بررسی وضعیت کیفیت آموزش مهندسی و ارائه راه کارهایی از طریق تحلیل محتوای مطالعات پیشین است. این پژوهش کیفی در دو گام انجام شده است. در گام نخست، با به‏ کارگیری روش مروری حیطه‏ ای منابع مطالعاتی از پایگاه مجله آموزش مهندسی ایران از سال 1378 تا 1402 و با درنظرگرفتن کلیدواژه ‏های تخصصی 31 مقاله گزینش شدند. سپس، منابع گزینش‏ شده با استفاده از تحلیل محتوای کیفی بررسی شدند. یافته‏ های به‏ دست ‏آمده در سه دسته عوامل درون‏دادی، برون‏دادی و پیامدی طبقه‏ بندی شدند. عوامل درون‏دادی، شامل دانشجویان (مسائل فردی و غیرفردی)، برنامه‏ های آموزشی و درسی (ضعف در برنامه‏ های درسی و آموزشی)، سیاست‏ های آموزش عالی (ضعف در سیاست‏گذاری، ضعف در اجرای سیاست‏ ها)، سیاست‏ های دانشگاه (رهبری ناکارآمد دانشگاه، مدیریت نامناسب دانشگاه)، اعضای هیئت‏ علمی (مسائل در سطح کلاس درس و ورای کلاس درس)، امکانات (ضعف در زیرساخت‏ های سخت و نرم) می‏شود. عوامل برون‏دادی، دربرگیرنده اشتغال دانش ‏آموختگان مهندسی (مشکلات شغل ‏یابی و مهاجرت نخبگان مهندسی)، گسست دانشگاه‏ های مهندسی از صنعت (کاستی‏ های دانشگاه و کاستی‏ های صنعت) است. عوامل پیامدی، شامل تاثیر شرایط اجتماعی و فرهنگی و شرایط اقتصادی و سیاسی بر اشتغال دانش‏ آموختگان مهندسی است. در پایان، پیشنهادهای اجرایی برای تجدیدنظر در سیاست‏ ها و ارتقای کیفیت آموزش مهندسی پیشنهاد شده است