استفاده از تزریق داخل وریدی آتروپین برای جلوگیری از افت فشار خون ناشی از بی حسی نخاعی

افت فشار خون و کاهش ضربان قلب عارضه شایعی در بی حسی نخاعی است. راهبرد درمان هیپوتانسیون ناشی از بی حسی نخاعی شامل تجویز مایع داخل وریدی، و یا ریورس فارماکولوژیک کاهش مقاومت عروق سیستمیک، با داروهای وازوپروسور، است. با این حال انفوزیون سریع مقادیر زیاد مایع داخل وریدی مطلوب نبوده و گاهی اوقات در بیماران مبتلا به اختلال عملکرد قلبی ممکن است خطرناک باشد. ما در این مطالعه کارآیی تزریق داخل وریدی آتروپین را در جلوگیری از افت فشار خون ناشی از بی حسی نخاعی، مورد بررسی قرار دادیم.
در یک مطالعه تصادفی دوسوکور، 42 بیمار 20 تا 50 ساله، کاندیدای عمل جراحی انتخابی قسمت تحتانی شکم در دو گروه 21 نفره، مورد مطالعه قرار گرفتند. بعد از انجام بی حسی اسپاینال، بیماران گروه A، آتروپین 10 میکروگرم به ازا هر کیلوگرم و گروه P، دارونما دریافت کردند. قبل از انجام بی حسی اسپاینال همه بیماران 7 میلی لیتر به ازا هر کیلوگرم وزن بدن، محلول نمکی متعادل (رینگر) و میدازولام 0.02 میلی گرم به ازا هر کیلوگرم به صورت داخل وریدی دریافت کردند. ضربان قلب و فشار خون سیستولیک و دیاستولیک، قبل و در 30 دقیقه اول پس از بی حسی اسپاینال، به طور غیر تهاجمی اندازه گیری شد.
تغیرات همودینامیک، در گروه دارونما به طور قابل ملاحظه ای نسبت به گروه آتروپین بیشتر بود (p<0.03).
در بیمارانی که کنترااندیکاسیونی برای دریافت این دارو ندارند، استفاده از آتروپین داخل وریدی سودمند است.