تغییرات هدایت استخوانی پس از بازسازی زنجیره استخوانچه ای گوش میانی

شایع ترین علت کاهش شنوایی های قابل اصلاح با جراحی، بیماری های گوش میانی است که در میان آنها، اختلال عملکرد زنجیره استوانچه ای، بیش ترین تاثیر را بر شنوایی بیمار دارد. بازسازی موفق این زنجیره، قطعا با بهبود آستانه های هدایت هوایی و بسته شدن air-bone gap در رادیوگرام همراه خواهد بود. اما اثر این بازسازی بر روی هدایت استخوانی، که از نظر فیزیولوژیک قابل انتظار است، هنوز مشخص نشده است و تنها تعداد اندکی مطالعات استاندارد در قالب کارآزمایی بالینی، در این زمینه گزارش شده اند. اغلب مطالعات قبلی به صورت گذشته نگر بوده و با خطاهای متدولوژیک همراهند. هدف از این مطالعه، تعیین میزان تاثیرپذیری هدایت استخوانی از بازسازی زنجیره استخوانچه ای می باشد.
در یک کارآزمایی بالینی کنترل شده، آستانه های هدایت استخوانی در فرکانس های گفتاری، در 68 بیمار قبل و بعد از اعمال جراحی گوش میانی مورد مطالعه قرار گرفته است. به منظور تعیین میزان تاثیر بازسازی زنجیره استخوانچه ای بر روی هدایت استخوانی، بیماران در 2 گروه و هر گروه شامل 34 بیمار که در یک گروه بازسازی زنجیره استخوانچه ای در حین عمل جراحی انجام شده است و در گروه دیگر این بازسازی به مرحله دوم موکول گردیده است، بررسی شده اند. تغییرات میانگین آستانه های هدایت استخوانی در هر فرکانس، قبل از عمل و بعد از عمل، در هر گروه با استفاده از Paired-samples t-test مورد آزمون قرار گرفته اند.
در گروه بازسازی شده در 2 فرکانس 1000 و 2000 هرتز، بهبودی معنی دار در آستانه هدایت استخوانی مشاهده گردیده که حداکثر آن، در فرکانس 2000 و به مقدار 7/9 دسی بل است. در گروه بدون بازسازی در هیچ یک از فرکانس ها تغییر معنی داری بدست نیامده است.
بهبود هدایت استخوانی پس از بازسازی، نشان دهنده نقش و جایگاه این زنجیره در این نوع هدایت است که در گسستگی های زنجیره در بیماری های گوش میانی، دچار اختلال می شود و پس از بازسازی موفقیت آمیز زنجیره، دوباره به حالت طبیعی باز می گردد. این یافته ها تایید کننده تغییر هدایت استخوانی به عنوان یک پدیده مکانیکی متاثر از زنجیره استخوانچه ای است. به عبارت دیگر هدایت استخوانی منحصرا تحت تاثیر عملکرد کوکلئا نیست. از سوی دیگر وقوع کاهش شنوایی حسی عصبی به عنوان یک عارضه جراحی گوش میانی، پدیده شایعی نیست.