مقایسه اثر سولفات منیزیم و لیدوکائین وریدی بر تغییرات همودینامیک در لوله گذاری تراشه

لارنگوسکوپی و لوله گذاری تراشه باعث تحریک سیستم سمپاتیک گردیده که آثار نامطلوب آن در همودینامیک، اغلب به صورت افزایش فشارخون و ضربان قلب بروز می کند. برای تخفیف این پاسخهای تحریکی روش ها و داروهای مختلفی پیشنهاد شده است. لذا هدف از این مطالعه مقایسه تغییرات همودینامیک، در لوله گذاری تراشه با لیدوکائین و سولفات منیزیم وریدی می باشد.
در یک کار آزمایی بالینی 100 بیمار کاندید جراحی الکتیو که همگی در کلاس 1 و 2 بیهوشی بودند به طور تصادفی در دو گروه 50 نفری تقسیم شدند. داروهای پره مد و اینداکشن بیهوشی در هر گروه نسبت به وزن یکسان بود. در گروه مطالعه از 40mg/kg سولفات منیزیم 50 درصد و در گروه شاهد از 1mg/kg لیدوکائین یک درصد وریدی قبل از القای بیهوشی استفاده گردید. فشار خون شریانی و تعداد ضربان قلب در کلیه بیماران قبل و بعد از پره مد، بعد از اینداکشن بیهوشی و در دقایق 1,3,5 پس از لوله گذاری تراشه اندازه گیری و ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS صورت گرفت. جهت مقایسه میانگین تعداد ضربانهای قلب و فشار خون شریانی سیستولی و دیاستولی در زمانهای مختلف از آزمون t-test استفاده شد. P<0.05 نیز به عنوان سطح معنی داری اعلام گردید.
دو گروه از نظر کلاس بیهوشی، توزیع فراوانی جنسی، میانگین سنی و نیز تعداد ضربان قلب و فشار خون سیستولی و دیاستولی قبل و بعد از تجویز پری مد یکسان بودند. افت فشار خون و ضربان قلب بعد از اینداکشن در گروه کنترل بیشتر از مطالعه بود (p<0.05). میانگین تعداد ضربان قلب و فشار خون شریانی در دقایق 5 و 3 و 1 و بعد از لوله گذاری داخل تراشه در دو گروه تفاوت معنی دار نداشته است.
سولفات منیزیم در مقایسه با لیدوکائین وریدی به یک اندازه باعث تخفیف پاسخهای قلبی عروقی ناشی از لوله گذاری تراشه می گردد.