استقرار ونهادینه سازی نظام ملی نوآوری کشاورزی در ایران

این مقاله در ابتدا به صورتی مختصر سیر تحول و تکامل نهادی نظامهای تحقیقات کشاورزی و پارادایمهای حاکم بر آن را در دوره های مختلف مرور می کند. سپس با تبیین ویژگی های اصلی تحقیقات کشاورزی در هر یک از این مقاطع، به این موضوع اشاره می نماید که روند حاکم بر این تحولات نهادی مبین حرکت به سوی استفاده از رویکرد سیستمی در طراحی نظامهای تحقیقات کشاورزی و نیز مشارکت بیشتر ذینفعان در تدوین، اجرا و ارزیابی اهداف، سیاستها و برنامه های تحقیقات کشاورزی است.
در ادامه، سیر تحول نظام تحقیقات کشاورزی در ایران مورد توجه قرار می گیرد و با اشاره به این نکته که در طول هشت دهه گذشته تعداد زیادی از مؤسسات و مراکز تحقیقاتی دولتی و زیرساخت های تحقیقاتی در این حوزه ایجاد شده اند، این ادعا مطرح می شود که تحقیقات کشاورزی در ایران علی رغم برخورداری از ظرفیتهای نهادی درخور توجه، هنوز در مراحل اولیه تکامل نهادی قرار دارد و به نظامی که بتواند مجموعه این ظرفیتها و بازیگران را حول یک محور مشخص و هدف مشترک سازماندهی کند و خاصیت هم افزایی را بین آنها برقرار کند، تبدیل نشده است. برای رفع این نقیصه پیشنهاد شده است تا در سیاستگذاری ها و تصمیم گیری های کلان، این موضوع مورد توجه قرار گیرد و با جهت گیری به سمت استقرار نظام ملی تحقیقات کشاورزی در ایران، به تدریج زمینه استقرار نظام دانش و اطلاعات کشاورزی و نهایتا ایجاد نظام ملی نوآوری کشاورزی در کشور فراهم شود.