بررسی اندکس های رادیوگرافیک مچ دست در بی ثباتی های این مفصل

در بررسی رادیوگرافیک بی ثباتی های مچ دست، روش استاندارد، اندازه گیری یک سری زوایا و جدیدا، نسبت تری انگولاسیون در رادیوگرافی لترال مچ دست است. این مطالعه، به منظور مقایسه این اندازه ها در مفاصل سالم و مفاصل دچار بی ثباتی انجام گرفت.
19 رادیوگرافی طبیعی، 21 رادیوگرافی با الگوی بی ثباتی پالمار و 19 رادیوگرافی با الگوی بی ثباتی دورسال که در وضعیت نیم رخ واقعی گرفته شده بودند، به مطالعه وارد شدند. در هر رادیوگرافی، 6 متغیر (زوایای کاپیتولونیت، رادیولونیت، رادیوکپیتیت، اسکافولونیت، رادیواسکافویید و نسبت تری انگولاسیون)، اندازه گیری شد.
بین گروه های پالمار و نرمال، اختلاف زوایای رادیولونیت، کاپیتولونیت و نسبت تری انگولاسیون و بین گروه های دورسال و نرمال، اختلاف زوایای رادیولونیت، اسکافولونیت و نسبت تری انگولاسیون، از نظر آماری معنی دار بود. همچنین مرز مشخصی برای زاویه طبیعی و غیرطبیعی وجود نداشت.
با توجه به این نتایج، به نظر می رسد اندازه زوایا، به تنهایی، دلیل کافی بر بی ثباتی در مچ دست نباشد، اگر چه از میان اندکس ها، زاویه رادیولونیت و نسبت تری انگولاسیون، از بقیه دقیق تر هستند.