ایران و جامعه ملل

تجربه جنگ جهانی اول، بسیاری از متفکران و سیاستمداران جهان را برانگیخت تا برای جلوگیری از تشدید اختلافات و جنگ، سازمانی ایجاد نمایند که به حل و فصل منازعات و استقرار صلح و امنیت بین المللی کمک کند. این اندیشه، پس از کنفرانس صلح ورسای عملی گردید. ایران نیز که به نوعی مستقیم یا غیرمستقیم مورد تهدید استعمار و تجاوز قرار گرفته بود، در اندیشه حفظ استقلال پس از جنگ بزرگ بود؛ لذا جامعه ملل را ابزار مناسبی برای دستیابی به این مهم می انگاشت. موضوع مقاله حاضر، چگونگی عضویت ایران در جامعه ملل و اقداماتی است که از این طریق تا پایان جنگ دوم انجام گرفت.