بررسی سمیت سرب بر سلول های استئوبلاستومای انسان (Saos-2) در محیط کشت

مسمومیت ناشی از سرب یکی از مشکلات جوامع پیشرفته است. بیشترین تجمع سرب در بافت استخوان با نیمه عمر حدود 20 سال گزارش شده است علی رغم اینکه سمیت سرب به صورت گسترده در حیوانات آزمایشگاهی بررسی شده است، مطالعات اندکی سمیت این فلز را در کشت سلول های استئوبلاست گزارش کرده اند. در این تحقیق اثر مجاورت کوتاه مدت با رقت های بالای سرب و اثر مجاورت بلند مدت با رقت های اندک سرب بر رشد سلول های Saos-2 با روش XTT-assay بررسی شد. مجاورت طولانی مدت با سه پالس 48 ساعته در مدت 6 روز انجام شد. همچنین اثر سرم جنین گاو (FCS) بر میزان سمیت سرب با روش بالا بررسی شد. نتایج ما کاهش شدید رشد سلول در حضور 10 و 100 میکرومول استاب سرب را نشان داد. سمیت سرب با کاهش FCS افزایش یافت به ترتیبی که با 5/2% FCS مجاورت با 1 میکرومول استات سرب نیز کاهش قابل توجه ای در رشد و تکثیر سلول ایجاد کرد. نتایج کسب شده بیانگر کاهش شدید در رشد سلول در صورت مجاورت مکرر با رقت های اندک سرب است، به ترتیبی که در 1، 1/0 و 01/0 میکرومول رشد سلول به ترتیب 70، 42 و 22 درصد کاهش یافت. در این تحقیق شکل سلول در رقت 10 میکرومول سرب بدون توجه به میزان FCS ازحالت چسبیده و مسطح به حالت کروی تغییر یافت و با کاهش میزان FCS تغییر فوق الذکر در رقت های پایین تر این فلز سنگین نیز مشاهده شد. در مجموع سرب اثرات مخربی بر سلول های استئوبلاستوما در محیط کشت اعمال کرد. نتایج به دست آمده در مطالعه حاضر با مطالعاتی که تراکم بافت استخوان را در حیوان آزمایشگاهی کاهش داده است هماهنگ است و بر اثر مستقیم این فلز بر تشکیلات سلولی و مولکولی بافت استخوان تاکید می کند.