مقایسه پارامترهای کمی استخوان گیجگاهی و استخوانچه های گوش میانی در انسان، سگ و اسب

در این تحقیق به منظور مقایسه ساختار گوش میانی انسان با سگ و اسب، از هر کدام از نمونه های انسان، اسب و سگ بالغ، پنج جمجمه در نظر گرفته شد. پس از برش دادن جمجمه ها و بررسی استخوان گیجگاهی و قسمت های گوش میانی، استخوانچه های چکشی، سندانی و رکابی را خارج نموده و وزن و ابعاد مختلف این استخوان ها با استفاده از کولیس و ترازو اندازه گیری و ثبت گردید.
نتایج نشان داد که استخوان گیجگاهی و گوش میانی انسان از نظر محل قرار گرفتن و مجاورات با اسب و سگ مشابه می باشد ولی از نظر بعضی از قسمت ها با این دو حیوان متفاوت می باشد. بطور مثال طول لوله استاش در انسان کوتاهتر بوده و هیپوتیمپان در انسان دارای فضای کمتری در مقایسه با حباب شنوایی در حیوانات می باشد. قطر و طول زائده وجنه ای قطعه مسطح در استخوان گیجگاهی اسب بیشتر از سگ و انسان بوده و قطعه صماخی اسب بر خلاف انسان دارای زائده عضلانی بزرگی می باشد. قطر داخلی کانال کاروتید در انسان بیشتر از اسب و سگ بود. شکل ظاهری سه استخوانچه گوش میانی با هم تقریبا مشابه بود. در مقایسه پارامترهای اندازه گرفته شده با استفاده از آزمون T-student مشخص گردید که وزن و طول زائده بزرگ استخوان چکشی در انسان و سگ مشابه بوده و پارامترهای قطر سر، طول کل و طول قسمت های دسته، سر و گردن و زائده کوچک دارای اختلاف معنی داری بودند (05/0P<). استخوان چکشی در اسب در تمام پارامترها از انسان بزرگتر بود و در تمام فاکتورها اختلاف معنی دار داشتند (01/0P<). در استخوان سندانی، طول تنه+زائده بلند، طول تنه+زائده کوتاه و فاصله انتهایی دو زائده در انسان بزرگتر از سگ بودند. بین انسان و اسب فقط دو مورد طول تنه+زائده بلند و طول تنه+زائده کوتاه دارای اختلاف معنی داری بوده (01/0P<) و در انسان بزرگتر از اسب بود. در استخوان رکابی، پارامترهای وزن، فاصله دو شاخک و طول صفحه قاعده ای بین انسان و سگ دارای اختلاف معنی داری بوده (01/0P<) و در انسان بزرگتر از سگ بودند. بین انسان و اسب بجز موارد طول شاخک ها، طول و عرض صفحه قاعده ای، سایر فاکتورها دارای اختلاف معنی داری بودند.