ایمان و فضایل اخلاقی

بحث از چگونگی پیدایش ایمان دینی و علل و عوامل تقویت و تداوم آن از اهمیتی ویژه برخوردار است. بررسی این مساله افزون بر این که از جنبه نظری، سبب دستیابی به فهم عمیق تری از مفهوم ایمان می شود و آشنایی با آن به عنوان مساله ای وجودی، خود نقش موثری در تحول درونی انسان دارد، از جنبه عملی نیز می تواند در جهت ارایه راهکاری مناسب برای ایجاد و گسترش آن در جامعه به ما کمک کند.
مقاله حاضر تحت عنوان «ایمان و فضایل اخلاقی» با توجه به افزایش و کاهش پذیری حقیقت ایمان بر پایه تحولات نفس (قلب) آدمی، به بررسی مقومات مندرج در ساختار معنایی آن می پردازد. نخست نظریات مختلف در تبیین تصدیق مندرج در مفهوم ایمان، به سه نظریه معرفت عقلی، معرفت قلبی و تسلیم نفسانی تقسیم می شود و با نقد و بررسی آن ها، سرانجام عنصر تسلیم روحی و نفسانی انسان به خدای یگانه اساسی ترین مقوم در ساختار معنایی ایمان دینی معرفی می گردد و سپس نقش اعمال صالح به عنوان لازم ذاتی آن در اکتساب فضایل اخلاقی و تاثیر این فضایل در حفظ و تقویت ایمان دینی تبیین می شود.