مقایسه نتایج به کارگیری دو روش جدید و کلاسیک جایگذاری ماسک حنجره ای

ماسک حنجره ای (Laryngeal mask airway – LMA) موجب باز نگه داشتن راه هوایی طی بیهوشی با استفاده از تکنیک تنفس خودبه خودی بدون انتوباسیون اندوتراکئال می شود. علی رغم اینکه به کارگیری ماسک حنجره ای تقریبا یک راه هوایی مناسب را در اختیار می گذارد، ولی روش کلاسیک جایگذاری دچار محدودیت ها و مشکلاتی است. در این مطالعه سعی شده است که روش جدید جایگذاری ماسک حنجره ای با روش کلاسیک آن مورد مقایسه قرار گیرد.
مطالعه حاضر به صورت یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سوکور بر روی بیماران کاندید عمل جراحی چشم طراحی و اجرا شد. بیماران به طور تصادفی در دو گروه روش جدید کارگزاری LMA و روش کلاسیک تقسیم شدند. سختی کارگزاری، خونریزی موضعی در محل تعبیه، گلودرد پس از جراحی و تغییرات همودینامیک حین عمل جراحی در دو گروه بررسی شد.برای مقایسه بین دو گروه درمانی از آزمون chi-square و t-test استفاده گردید. داده ها توسط نرم افزار آماری SPSS V.13 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج این مطالعه نشان داد که دو روش کلاسیک و جدید از نظر سختی جایگذاری کاملا مشابه بوده و اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشتند. همچنین، از نظر درد گلو و خونریزی موضعی ناشی از تروما موردی در دوگروه مشاهده نشد. از نظر همودینامیک نیز دو گروه مشابه باهم بوده و اختلاف معنی داری بین دو گروه از نظر فشار خون سیستولیک و دیاستولیک به دست نیامد.
نتایج این مطالعه نشان داد که ماسک حنجره ای به روش جدید از لحاظ عوارض و سختیجایگذاری مشابه روش کلاسیک بوده و می توان از آن برای کاستن خطرات ناشی ازتماس با ترشحات بیمار استفاده کرد.