مقایسه توانایی روش های سنجش شدت کمی تروما در تعیین پیش آگهی بیماران

این مطالعه به منظور مقایسه روش های سنجش شدت تروما (روش هایISS، RTS، TRISSو ASCOT) در تعیین پیش آگهی بیماران انجام شد. شدت تروما با استفاده از روش های نمره دهیISS، RTS، TRISS و ASCOT در افراد مراجعه کننده به مراکز حضرت رسول اکرم و شهدای هفتم تیر در یک دوره 6 ماهه تعیین شد و توانایی این روش هادر پیش بینی مرگ و میر، مدت بستری و هزینه بیمارستانی به کمک منحنی ROC روش های رگرسیونی مورد بررسی قرار گرفت. برای این کار پرونده های بیمارستانی به شکل یک نمونه اتفاقی شامل 525 نفر از بیمارانی که حداقل 1 روز در بیمارستان بستری بودند یا فوت شدگان بیمارستان همراه با گزارش کالبد شکافی آنها مورد استفاده قرار گرفت. در مجموع 5/6% از بیماران فوت شده بودند. شدت تروما به کمک روش ISS 57/8، با روش RTS59/7، با روش TRISS، 8/1 و با روش ASCOT، 03/4 به دست آمد. شدت تروما در افرادی که زنده ماندند و فوت شدگان با استفاده از هر 4 روش، تفاوت معنی دار آماری داشت. بیشترین سطح زیر منحنی ROC برای پیش بینی مرگ و میر به ترتیب متعلق به ASCOT، TRISS، ISSو نهایتا RTS بود. ISS بیشترین همبستگی(Correlation) را با مدت بستری(76/0=r) و هزینه بیمارستانی (77/0 =r) داشت. رابطه رگرسیونی معنی داری بین هر 4 روش با مدت بستری و هزینه بیمارستانی به دست آمد اما ضریب تعیین در هیچ یک از 4 روش، از 37/0(در مورد بستری) و 36/0(در مورد هزینه بیمارستانی) فراتر نرفت. بیشترین توانایی پیش بینی مرگ و میر مربوط به روش های ASCOT و TRISS و بهترین روش در پیش بینی هزینه های بیمارستانی و طول مدت بستری روش ISS بود. با توجه به سودمند بودن و کاربردهای خاص این روش ها، استفاده از آنها در طرح ریزی یک نظام مراقبتی ملی در زمینه تروما پیشنهاد می گردد.