طراحی مدل بومی برای کنترل استراتژیک دستگاه های فرهنگی کشور

تحقیق حاضر، به منظور طراحی و ارایه ی الگویی مناسب برای کنترل استراتژیک دستگاه های فرهنگی کشور انجام شده است. این مقاله، با ارایه ی تعاریف، مفهوم سازی و مرور بر مبانی علمی و نظری مفهوم کنترل استراتژیک در سازمان ها پرداخته و مدل مناسب خود را درخصوص کنترل استراتژیک دستگاه های فرهنگی کشور ارایه کرده است که مدل پیشنهادی، در نوع خود بی نظیر و از جنبه ی خلاقیت و نوآوری، در کشور منحصربه فرد است.
محققین با تهیه پرسشنامه ای که دربرگیرنده ی شاخص ها و عوامل اصلی ساختار مدل پیشنهادی می باشد و پایایی آن براساس روش آلفای کرونباخ به میزان 8/98% محاسبه شده است، اقدام به توزیع پرسش نامه و جمع آوری آمار و اطلاعات مورد نیاز نموده و مراحل تجزیه وتحلیل آن را با استفاده از روش توصیفی با تکیه بر عوامل اصلی سازنده به انجام رسانده اند و متدولوژی خود را در چهار گام تشریح کرده اند. جامعه ی آماری مورد نظر، 6 دستگاه بزرگ فرهنگی کشور بوده و روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی از نوع قرعه کشی و ابزار جمع آوری اطلاعات، مطالعات کتابخانه ای بوده است و در بخش میدانی، از پرسش نامه ی فوق که قبلا روایی آن تایید گردیده، استفاده شده است. پس از تجزیه وتحلیل یافته ها، از روش تحلیل عاملی تاییدی، فرضیه های پژوهش آزمون و تایید گردیده و در پایان میزان برازش الگوی کنترل استراتژیک، با استفاده از مدل تحلیل مسیر سنجیده و الگوی مفهومی تحقیق، به تایید نهایی رسیده است.
بعد از برازش الگوی مفهومی در مدل نهایی تحقیق، 9 عامل اصلی مؤثر بر فرایند کنترل استراتژیک دستگاه های فرهنگی کشور به دست آمد که عبارتند از: ارزش های محوری؛ فرایند برنامه ریزی؛ عوامل کلیدی؛ شایستگی و مسؤولیت پذیری کارکنان؛ سازمان دهی؛ تخصیص منابع؛ کنترل عملیاتی؛ کنترل راهبردی و اقدام اصلاحی. یافته های این تحقیق نشان می دهد که هر چه قدر دستگاه های فرهنگی کشور در تدوین استراتژی های خود فعال باشند، در اجرای آن نیز فعال خواهند بود؛ هر چه دستگاه های فرهنگی کشور برنامه های مدون بیش تری داشته باشند، ارزیابی عملکرد آنان راحت تر به دست می آید و در ارزیابی عملکرد دستگاه های فرهنگی کشور بیش تر به برنامه های اجراء شده توجه می شود.