مقایسه اثرات پیش داروی کلونیدین خوراکی با کلونیدین تزریقی اضافه شده به محلول لیدوکایین بر مدت بی دردی بلوک بییر در اعمال جراحی محیطی اندام فوقانی

مطالعات نشان داده است که افزودن کلونیدین تزریقی به لیدوکایین در بی حسی موضعی داخل وریدی (IVRA) یا بلوک بییر در اعمال جراحی اندام فوقانی، می تواند موجب کاهش درد تورنیکه و بهبود نتیجه بی دردی گردد. با این حال هنوز نقش کلونیدین خوراکی مشخص نشده است. هدف از انجام این مطالعه مقایسه اثربخشی کلونیدین خوراکی در مقایسه با نوع وریدی اضافه شده به لیدوکایین در بلوک بییر می باشد.
مطالعه حاضر به صورت یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سو کور طراحی و اجرا شد. جمعیت مورد مطالعه شامل 60 بیمار کاندیدای انجام عمل جراحی اندام فوقانی با روش IVRA،با توجه به معیارهای ورود و خروج انتخاب و پس از کسب رضایت، وارد مطالعه شدند و به صورت تصادفی ساده در سه گروه کلونیدین خوراکی، کلونیدین تزریقی اضافه شده به لیدوکایین و لیدوکایین تنها قرار گرفتند. گروه لیدوکایین تنها، 41 میلی لیتر محلول حاوی 200 میلی گرم لیدوکایین جهت بلوک دریافت کردند. گروه کلونیدین وریدی(تزریقی)، 40 میلی لیتر محلول حاوی 200 میلی گرم(mg) لیدوکایین به همراه 1 میلی لیتر محلول حاوی کلونیدین تزریقی با دوز μg/kg 2 (میکر گرم به ازای هر کیلوگرم) جهت بلوک دریافت کردند. گروه کلونیدین خوراکی، 41 میلی لیتر محلول حاوی 200 میلی گرم لیدوکایین جهت بلوک دریافت کردند و 5/1 ساعت قبل از آن نیز یک قرص 2 میلی گرمی کلونیدین به عنوان پیش دارو با مقدار کمی آب خورده بودند.دوگروه اول به عنوان پیش داروی خوراکی،پلاسبو دریافت کردند. زمان های خالی کردن تورنیکه پروگزیمال و پر کردن تورنیکه دیستال T1))، اولین درخواست مسکن برای درد حین عملT2)) و زمان اولین درخواست مسکن برای درد پس از عملT3)) به همراه میزان مصرف مسکن حین و پس از عمل ثبت شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS V. 13 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. داده های کمی به صورت میانگین و انحراف معیار و داده های کیفی به صورت فراوانی نمایش داده شده است. برای مقایسه داده های کیفی و کمی بین دو گروه در صورت تبعیت از توزیع نرمال به ترتیب از آزمون کای دو و در متغیرهای کمی از آزمون ANOVA و در صورت عدم تبعیت از آزمون های معادل نان پارامتریک استفاده شد. سطح معنی داری در این مطالعه در حد 05/0 در نظر گرفته شد.
در مجموع در این مطالعه 60 بیمار در سه گروه 20 نفره کلونیدین خوراکی، کلونیدین وریدی و لیدوکایین تنها مورد مقایسه قرار گرفتند. سه گروه به لحاظ مشخصات دموگرافیک و مدت زمان انجام تکنیک اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشند. مدت زمان خالی کردن تورنیکه پروگزیمال و پر کردن تورنیکه دیستال در گروه کلونیدین وریدی به طور متوسط 5/10± 5/49 دقیقه بود که تقریبا دو برابر میانگین این زمان در گروه لیدوکایین تنها و یا کلونیدین خوراکی می باشد که به لحاظ آماری این اختلاف معنی داری می باشد (0001/0=p). اولین درخواست مسکن نیز در گروه کلونیدین وریدی به طور قابل ملاحظه ای دیرتر از گروه کنترل (لیدوکایین تنها) بود (01/0=p). اولین درخواست مسکن پس از عمل در گروه کلونیدین خوراکی به طور معنی داری از دو گروه کلونیدین وریدی و لیدوکایین تنها دیرتر بود و میزان مسکن کمتری مصرف شد (0001/0=p).
در پایان می توان این گونه نتیجه گیری کرد که افزودن کلونیدین تزریقی به لیدوکایین در روش بلوک بییر یا IVRA می تواند درد تورنیکه را کاهش داده و نیاز به مسکن حین عمل را کاهش دهد، ولی اثرات کلونیدین خوراکی در کاهش درد پس از عمل جراحی، بارزتر از کلونیدین وریدی است.