شیوع سرمی بروسلا کنیس در سگ های روستایی شهرستان اهواز

هدف از انجام این مطالعه تعیین میزان شیوع سرمی بروسلا کنیس در سرم سگ های روستایی شهرستان اهواز، در جنوب غرب ایران بود. در طی سال های 87-1385 به صورت تصادفی، از 116 قلاده سگ، نمونه سرم جمع آوری گردید. نمونه ها با استفاده از روش ایمونوکروماتوگرافی (Anigen Rapid B. canis Ab Test Kit، RB21-03) مورد آزمایش قرار گرفتند. سگ های مورد مطالعه به 2 گروه سنی (5-1 سال و بالای 5 سال) و بر اساس علائم بالینی مرتبط با بروسلوز (نظیر درماتیت اسکروتوم، دیسکواسپوندیلوز، لنفادنیت، سقط و ناباروری) نیز به 2 گروه دارای علائم و بدون علائم تقسیم شدند. میزان حضور آنتی بادی ضد بروسلا کنیس در این سگ ها 34/10 درصد (12 قلاده از 116 مورد) به دست آمد. شیوع سرمی بالاتری در سگ های بالای 5 سال (7/15 درصد؛ 8 تا از 51 مورد) در مقایسه با سگ های کمتر از 5 سال (15/6 درصد؛ 4 تا از 65 مورد) وجود داشت، اما تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود (P>0.05). میزان 12 درصد (9 قلاده از 75 مورد) از سگ های نر و 32/7 درصد (3 قلاده از 41 مورد) از سگ های ماده، آلوده بودند. میزان شیوع سرمی در نژاد مخلوط (88/9 درصد؛ 8 تا از 81 مورد)، ژرمن شفرد (71/10 درصد؛ 3 تا از 28 مورد) و دوبرمن پینچر (29/14 درصد؛ یکی از 7 مورد) بود. همچنین تفاوت معنی داری مابین جنس ها و نژادهای مختلف دیده نشد (P>0.05). تعداد 8 مورد از 23 قلاده سگ (78/34 درصد) که دارای علائم بالینی بودند و 4 تا از 93 موردی (3/4 درصد) که علائم بالینی نداشتند از نظر سرمی مثبت بودند که این تفاوت بین 2 گروه معنی دار بود (P<0.05). این مطالعه نشان داد که عفونت ناشی از بروسلا کنیس در میان جمعیت سگ های روستایی شهرستان اهواز وجود دارد.