ارزیابی کارایی نسبی استانهای کشور در دستیابی به اهداف برنامهسوم توسعه کشور در بخش کشاورزی

ارزیابی روند حرکت استانها در برنامه های توسعه و به طورکلی روند حرکت کشور در این راستا مسئله ای است که در طول سالهای اخیر همواره با کم توجهی مسؤلان، سیاستگذارانو حتی پژوهشگران مواجه بوده است. گواه این مدعا نبود منابع کافی جهت قضاوت روند حرکتی در برنامه سوم توسعه است در حالی که نزدیک به سه سال از اتمام این برنامه می گذرد.
∗ دانشجوی دوره دکترای مدیریت سیستم ها، دانشگاه تربیت مدرس و مربی پژوهشی پژوهشکده مطالعاتتوسعه جهاددانشگاهی دانشگاه تهران (نویسنده مسئول)e-mail: dgholamrezaei@modares.ac.ir∗∗ دانشجوی دوره کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی، دانشگاه تربیت مدرسe-mail: shahtahmasebi_esmail@ modares.ac.irاقتصادکشاورزی و توسعه – سال هفدهم، شماره 67156در این پژوهش برای اولین بار در کشور به ارزیابی روند حرکت استانها در طول سالهایبرنامه سوم کشور پرداخته می شود و بر این اساس استانهای کشور از نظر کارایی در دستیابی بهاهداف خود در برنامه سوم توسعه، رتبه بندی میگردند و الگوی بهینه برای استان های ناکارا بهمنظور حرکت به سمت مرز کارایی مشخص می شود. بدین منظور بخش کشاورزی به عنوانبخشی تاثیرگذار و با داشتن اطلاعات قابل دسترس در بازه زمانی 1379 تا 1383 انتخابگردید و این ارزیابی بر مبنای مدل ریاضی تحلیل پوششی داده ها صورت گرفت.
نتایج حاکی از وجود تفاوت در کارایی استانها نسبت به یکدیگر در بهره گیری از نهاده ها به منظور تولید در بخش کشاورزی است؛ به خصوص استانهای هرمزگان، تهران، قم و گیلان در این رتبه بندی کارایی قابل توجهی داشته اند.