توانایی خود مراقبتی در بیماران همودیالیزی

با توجه به مشکلات متعدد جسمی و روانی بیماران همودیالیزی، آنها در انجام برخی از امور روزمره خویش وابسته به دیگران هستند و در واقع، توانایی خود مراقبتی کاملی ندارند. مطالعات کمی در زمینه تعیین توانایی مراقبت از خود در بیماران همودیالیزی بخصوص در جامعه ایران انجام شده است، لذا در این مطالعه هدف بر آن است تا ضمن تعیین توانایی خود مراقبتی در این بیماران رابطه آن با برخی مشخصات فردی و اجتماعی نیز بررسی گردد.
این مطالعه توصیفی در سال 1388 در بیمارستان های درمانی مراغه، بناب، مراغه انجام گرفت. جامعه این پژوهش عبارت بود از 115 بیمار همودیالیزی که با روش سرشماری به عنوان نمونه مطالعه انتخاب شدند. داده ها با پرسشنامه تلفیق و تعدیل شده مشتمل بر دو قسمت مشخصات فردی – اجتماعی و توانایی خود مراقبتی جمع آوری شد. داده ها با نرم افزار spss و آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شد.
نتایج نشان داد توانایی خود مراقبتی در 3/78 درصد بیماران مطلوب می باشد. بیشترین توانایی خود مراقبتی مطلوب در واحدهای مورد پژوهش در زمینه مراقبت از مسیر عروقی بود (73%) و بیشترین توانایی خود مراقبتی نامطلوب در واحدهای مورد پژوهش در زمینه رعایت رژیم غذایی بدست آمد. نتایج نشان داد که بین توانایی خود مراقبتی و برخی از مشخصات فردی اجتماعی شامل سن، جنس، وضعیت تاهل و وضعیت شغلی ارتباط معنی داری وجود دارد.
نتایج مطالعه نشان داد که این بیماران توانایی خود مراقبتی کاملی ندارند و لازم هست با اقداماتی از قبیل آموزش دقیق و مستمر، آگاهی این بیماران را در مورد رژیم غذایی و عوارض ناشی از همودیالیز و راه های پیشگیری از آن را افزایش داد تا به این طریق توانایی خود مراقبتی در آنها افزایش یابد.