بررسی دیدگاه پرستاران شاغل در بخش روانپزشکی در مورد عوامل تنش زا

پرستاری حرفه ای پرتنش است. تنش بخشی از اجرای نقش های مراقبتی مستقیم و غیر مستقیم پرستاران می شود. علاوه بر مسائل و مشکلات بیماران که دلیلی برای تنش پرستاران است، مسائل اجرایی ار قبیل شرایط کاری ضعیف و تقاضاهای غیر منطقی سازمان انرژی تمرکزی پرستاران را که باید صرف مراقبت بیمار گردد، از آنان دور می نماید. تنش هم برای پرستار و هم برای سازمان ارائه دهنده خدمات پرستاری مشکل زاست؛ ممکن است در اثر تنش شدید و طولانی مدت، پرستاران دچار بیماری روان تنی و آسیب های دیگر بهداشت روانی شوند. تنش برای سازمان به دلیل ایجاد غیبت های مکرر، جابه جایی ها، کارشکنی و... مشکل زا خواهد بود. بیشتر تحقیقات موجود بر روی تنش پرستاران بخش های جسمی تمرکز داشته و توجه به تنش پرستاران بخش روان نیز ضروری است. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارزیابی دیدگاه پرستاران شاغل در بخش روان پزشکی در مورد عوامل تنش زا انجام شد. روش تحقیق: این مطالعه توصیفی در مرکز آموزشی، درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد. روش نمونه گیری در دسترس و واحدهای مورد پژوهش پرستاران شاغل در این مرکز بودند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه بود. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss و آمار توصیفی در سطح معنی داری 05/0p≤ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. پرستاران مورد مطالعه، نیروی انسانی ناکافی (100%)، عامل کشمکش کادر پرستاری با یکدیگر (20%)، ترس و نگرانی در مورد بیماران (80%)، عدم همکاری اعضای دیگر تیم درمان (20%)، آیین نامه ها و بخش نامه های غیر منطقی در مورد مراقبت ها (50%)، اعضای مشکل دار خانواده بیماران (40%)، تقاضای آموزشی از پرستاران (10%)، بیماری های جسمی و روانی شخصی (10%)، کمبود مهارت و آگاهی در مورد ارائه مراقبت های پرستاری در بخش روان (5%) را از عوامل تنش در این بخش ها دانستند. با توجه به تاثیر زیاد ناکافی بودن کادر پرستاری که خود عامل بسیاری از نگرانی های دیگر پرستاران از جمله ترس و نگرانی درباره بیماران و کشمکش بین کارکنان و خستگی و متعاقب آن عدم همکاری بین اعضا می باشد، به نظر می رسد بهترین راه جهت کنترل بسیاری از عوامل تنش زا در پرستاری، بکارگیری نیروی تخصصی و به تعداد کافی در بخش ها باشد.