اثرات مصرف کافئین طی دوره ی شیردهی بر تکامل پس از تولد بیضه ی نوزادان موش های صحرایی نژاد ویستار

طی دهه های اخیر گزارش هایی مبنی بر کاهش توانایی تولید اسپرم در مردان تحت تاثیر عوامل مختلف وجود دارد. کافئین از جمله موادی است که امروزه به صورت وسیعی مصرف می شود و گزارش های مختلفی دال بر اثرات تولید مثلی آن وجود دارد. از این رو، مطالعه ی حاضر با هدف مطالعه ی اثرات مصرف کافئین طی دوره ی شیردهی بر تکامل پس از تولد بیضه ی نوزادان موش های صحرایی انجام گرفت.
موش های صحرایی گروه های آزمون در معرض مقادیر پایین و بالای کافئین (25 و 35 میلی گرم بر کیلوگرم) طی دوره ی شیردهی قرار داده شدند. سپس، بیضه ی نوزادان در سنین 21، 28، 60 و 90 روزگی پس از تولد از محوطه ی شکمی خارج و بعد از توزین، در محلول بوئن تثبیت شد و حجم آن ها با روش Cavellieri برآورد گردید.
میانگین وزن بدن در تمام سنین پس از تولد در گروه دوز بالا به طور معنی داری (05/0 > P) کاهش نشان داد. میانگین وزن نسبی و حجم کلی بیضه در نوزادان گروه دوز بالای کافئین به طور معنی داری (05/0 > P) کاهش نشان داد. کاهش معنی دار (05/0 > P) میانگین قطر لوله های منی ساز و ارتفاع اپی تلیوم زایا در سنین 28، 60 و 90 روزگی پس از تولد در گروه آزمون دوز بالا مشاهده شد. همچنین، سطح سرمی هورمون تستوسترون در هنگام بلوغ نوزادان در گروه دوز بالای کافئین به طور معنی داری (05/0 > P) کاهش یافت.
مطالعه ی حاضر نشان داد که مصرف کافئین طی دوره ی شیردهی می تواند موجب کاهش کارایی اسپرماتوژنز و توانایی باروری نوزادان موش های صحرایی در هنگام بلوغ گردد.