بررسی رابطه ی اسید اوریک سرم با میزان پروتئینوری در بیماران مبتلا به دیابت تیپ دو

دیابت یکی از مهم ترین و شایع ترین بیماری های متابولیک و چهارمین علت مرگ و میر در جهان می باشد؛ افزایش اسید اوریک همراه با آسیب کلیوی به صورت هیپرتروفی و اسکلروز گلومرولی و آلبومینوری همراه بوده است. این مطالعه به منظور بررسی رابطه ی اسید اوریک سرم با میزان پروتئینوری در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد.
تعداد 140 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو، مراجعه کننده به بیمارستان یا کلینیک دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد، پس از اخذ رضایت وارد مطالعه شدند. اطلاعات لازم شامل، سن، جنس، قد، وزن، شاخص توده ی بدنی (BMI)، مدت ابتلا به دیابت، فشار خون و نحوه ی کنترل دیابت به وسیله ی پرسش نامه ثبت شد و قند خون ناشتا (FBS)، اسید اوریک سرم و پروتئین ادرار 24 ساعته اندازه گیری شد.
از 140 بیمار مورد مطالعه، 48 نفر مرد (3/34 درصد) و 92 نفر زن (7/65 درصد) بودند. میانگین سن افراد مورد مطالعه 10 ± 08/59 سال بود. میانگین اسید اوریک در بیماران با پروتئینوری کمتر از 500 میلی گرم پروتئین در ادرار 24 ساعته 46/1 ± 06/5 و در بیماران با پروتئینوری بیشتر یا مساوی 500 میلی گرم پروتئین در ادرار 24 ساعته 82/1 ± 70/6 میلی گرم بر دسی لیتر بود (001/0 > P). میزان اسید اوریک سرم با میزان پروتئین ادرار 24 ساعته، مصرف انسولین و مدت زمان ابتلا به دیابت رابطه داشت.
با توجه به یافته های مطالعه، غلظت اسید اوریک سرم در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو نشانگر میزان دفع ادراری پروتئین است. بنابراین ممکن است افزایش اسید اوریک سرم در پیشرفت نفروپاتی دیابتی نقش داشته باشد.