ایمان فیلسوفان

دنبال می کند و تلاش دارد که برای هر کدام شواهدی از تاریخ و مستندات منقول بیاورد. نخست اینکه ترجمه و رواج فلسفه های مختلف در جهان اسلام و در سده های آغازین تاریخ اسلام، ریشه در احساس عجز بیگانگان در برابر فلسفه توحیدی و توحید قرآنی این دین مبین و تلاشی هدفدار برای از کار انداختن آثار حیات بخش آموزه-های وحیانی اسلام بود؛ تحلیل این حقیقت نیاز به بازخوانی تاریخ اسلام به خصوص در سه سده اول هجری دارد. مدعای دوم اینکه عموم دانشوران حوزه علوم معقول در جهان اسلام نخست، مسلمانانی سخت پایبند به اصول و ارزش های الهی اسلام بوده اند و سپس فیلسوف یا متکلم و مانند آن. بدین روی به استناد اعترافات و توصیه های آنان می توان بدین باور رسید که هیچکدام ایمان خود را از فلسفه های وارداتی نگرفته اند و جز از رهگذر آنچه از قرآن و سنت آموخته اند، به چیزی پایبندی نشان نداده اند.