ارزش تشخیصی پتانسیل های بر انگیخته سوماتوسنسوری در بیماری مرآلژی پارستتیکا(Meralgia paresthetica)

تشخیص بیماری مرآلژی پارستتیکا (Me ralgia Paresthetica (MP)) عمدتا بر اساس علایم بالینی صورت می گیرد، اما انجام مطالعات الکتروفیزیولوژیک و تصویربرداری در جهت تایید تشخیص و رد تشخیص های افتراقی ضروری است. یکی از روش های تشخیصی مورد توجه، استفاده از پتانسیل های بر انگیخته سوماتوسنسوری (Somatosensory Evoked Potentials SEPs=) عصب پوستی طرفی ران(LFCN=Lateral Femoral Cutaneous Nerve of thigh) می باشد که در گذشته مطالعات کمی در خصوص کارایی این روش در تشخیص بیماری مرآلژی پارستتیک به انجام رسیده است.

شرکت کنندگان در این مطالعه مقطعی شامل 60 نفر از بیماران دارای تشخیص بالینی مرآلژی پارستتیکا می باشند،که به صورت متوالی(Consecutive) به بیمارستان لقمان حکیم تهران در سال های 1388 و 1389 مراجعه کرده اند. پتانسیل های بر انگیخته سوماتوسنسوری ران طرف درگیر و سالم در تمامی بیماران با استفاده از آزمایش SEPs که بر مبنای تحریک الکتریکی عصب پوستی طرفی ران و ثبت پاسخ برانگیخته سوماتوسنسوری در محل قرار گرفتن کورتکس پاریتال حسی طرف مقابل تحریک روی جمجمه بیمار می باشد؛ انجام گرفته است.

حساسیت آزمون SEPs در تشخیص بیماری مرالژی پارستتیکا برابر با 3/53 درصد، با فاصله اطمینان 95 درصد(3/66- 0/40) می باشد. ویژگی این آزمون نیز 3/98 درصد، با فاصله اطمینان 95 درصد(9/99- 0/91) است.

اگر چه توانایی آزمون SEPs درتشخیص (Ruling in) بیماران مبتلا به مرآلژی پارستتیکا کم است، ولی نتایج آزمون درتشخیص (Ruling out) افراد سالم از بیمار بسیار مفید واقع می گردد.