عدم تحمل بلاتکلیفی: مقایسه بیماران افسرده اساسی با بیماران وسواسی- اجباری

عدم تحمل بلاتکلیفی نوعی سوگیری شناختی است که بر چگونگی دریافت، تفسیر و واکنش فرد به یک موقعیت نامطمئن در سطوح هیجانی، شناختی و رفتاری تاثیر می گذارد. هدف مطالعه حاضر مقایسه عدم تحمل بلاتکلیفی در بین بیماران افسرده، وسواسی- اجباری و گروه سالم بود.
48 بیمار افسرده (MDD) و 46 بیمار وسواسی (OCD) به شیوه نمونه گیری در دسترس از بین بیماران مراجعه کننده به کلینیک روانپزشکی بزرگمهر و مراکز مشاوره شهر تبریز انتخاب شدند. گروه کنترل نیز به تعداد 50 نفر بعد از همتا سازی با گروه های بیمار از میان دانشجویان و کارکنان دانشگاه علوم پزشکی تبریز به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. آزمودنی ها به پرسشنامه افسردگی بک (BDI-II)، سیاهه وسواسی- اجباری مادسلی (MOCI) و پرسشنامه عدم تحمل بلاتکلیفی پاسخ دادند.
بین گروه سالم و بیماران وسواسی در نمره کل عدم تحمل بلاتکلیفی و تمامی خرده مقیاس ها تفاوت وجود داشت (001/0>P). همچنین بین بیماران افسرده با گروه سالم نیز در نمره کل و خرده مقیاس های ناتوانی برای انجام عمل و بلاتکلیفی در مورد آینده تفاوت معنادار وجود داشت(001/0>P). بیماران افسرده به غیر از خرده مقیاس بلاتکلیفی در مورد آینده، در بقیه خرده مقیاس ها و نیز نمره کل با گروه وسواس تفاوت داشتند (001/0>P).
به طور کلی نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان می دهد که عدم تحمل بلاتکلیفی یکی از ویژگی های بیماران وسواسی می باشد و نیز برخی از ابعاد آن با افسردگی مرتبط است.