مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
سال سی و سوم شماره 5 (پیاپی 95، آذر و دی 1390)

شوید با نام علمی Anethum graveolens گیاهی از خانواده umbelliferae است. در این تحقیق اثر حفاظتی عصاره هیدروالکلی شوید بر بافت آسیب دیده پانکراس در رت های دیابتی شده مورد بررسی قرار گرفت.
در این تحقیق از 15 رت نر بالغ به وزن متوسط 250 - 200 گرم در چهار گروه پنج تایی استفاده شد. گروه اول (شاهد)، هم حجم مواد تزریقی سرم فیزیولوژی دریافت نمودند. گروه دوم (دیابتی شده)، با تجویز آلوکسان منوهیدرات به میزان mg/kgbw 120 دیابتی شدند. گروه سوم(دیابتی+شوید)، بعد از دیابتی شدن، عصاره هیدروالکلی شوید با دوز mg/kgbw 300 دریافت نمودند.
میانگین اندازه جزایر پانکراسی و تعداد سلول های جزایر در گروه دیابتی نسبت به گروه شاهد کاهش معنی دار داشت(05/0 > P). در برش های پانکراس گروه تیمار شده با عصاره شوید نیز، قطر اکثر جزایر افزایش معنی داری یافته و نسبت به گروه دیابتی و شاهد تعداد سلول بیشتری را دارا می باشند (05/0 > P).
استفاده از عصاره شوید می تواند بر بازسازی و ترمیم جزایر پانکراسی آسیب دیده در رت های دیابتی شده موثر باشد، که احتمالا به ترکیبات آنتی اکسیدان موجود در عصاره مربوط است. عصاره میزان تکثیر سلولی را افزایش می دهد. به نظر می رسد افزایش اندازه جزایر و تعداد سلول ها در نتیجه تکثیر سلول های باقی مانده در جزایر صورت می گیرد.

میزان مورتالیته ناشی از بیماری های قلبی عروقی در بیماران مبتلا به بیماری های مزمن کلیوی بالاتر از جمعیت عادی می باشد. علی رغم اهمیت و شیوع بالای آترواسکلروزیس در شرایین ایلیوفمورال، این تغییرات در بیماران نارسایی مزمن کلیه مورد غفلت واقع شده است. هدف از این مطالعه ارزیابی این تغییرات در گروهی از بیماران تحت درمان با دیالیز صفاقی می باشد.
این پژوهش یک مطالعه آینده نگر است که در آن بیمارانی که حداقل 6 ماه تحت دیالیز صفاقی قرار داشتند انتخاب شدند. داپلر اولتراسونوگرافی برای تعیین پلاک آترواسکلروتیک، تنگی و سرعت جریان خون در شرایین آئورت و ایلیاک مشترک راست و چپ و فمورال راست و چپ انجام گرفت.
تنگی خفیف در شریان ایلیاک راست و چپ در 34 بیمار (1/97%) و تنگی متوسط در یک بیمار (9/2%) یافت شد. تنگی بالای 5 درصد در این شرایین یافت نشد. 29 بیمار (9/89%) تنگی خفیف و 5 بیمار (2/17%) تنگی متوسط در شریان فمورال راست داشتند. در31 بیمار (6/88%) تنگی خفیف و در 4 بیمار تنگی متوسط (4/11%) در شریان فمورال چپ رویت شد. تنگی خفیف در 32 بیمار (4/91%) و تنگی متوسط در 3 بیمار (4/11) در ائورت شکمی یافت شد.
نتایج این مطالعه نشان دهنده تغییرات آترواسکلروتیک در شرایین ایلیوفمورال در بیماران تحت دیالیز صفاقی بود.

عدم تحمل بلاتکلیفی نوعی سوگیری شناختی است که بر چگونگی دریافت، تفسیر و واکنش فرد به یک موقعیت نامطمئن در سطوح هیجانی، شناختی و رفتاری تاثیر می گذارد. هدف مطالعه حاضر مقایسه عدم تحمل بلاتکلیفی در بین بیماران افسرده، وسواسی- اجباری و گروه سالم بود.
48 بیمار افسرده (MDD) و 46 بیمار وسواسی (OCD) به شیوه نمونه گیری در دسترس از بین بیماران مراجعه کننده به کلینیک روانپزشکی بزرگمهر و مراکز مشاوره شهر تبریز انتخاب شدند. گروه کنترل نیز به تعداد 50 نفر بعد از همتا سازی با گروه های بیمار از میان دانشجویان و کارکنان دانشگاه علوم پزشکی تبریز به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. آزمودنی ها به پرسشنامه افسردگی بک (BDI-II)، سیاهه وسواسی- اجباری مادسلی (MOCI) و پرسشنامه عدم تحمل بلاتکلیفی پاسخ دادند.
بین گروه سالم و بیماران وسواسی در نمره کل عدم تحمل بلاتکلیفی و تمامی خرده مقیاس ها تفاوت وجود داشت (001/0>P). همچنین بین بیماران افسرده با گروه سالم نیز در نمره کل و خرده مقیاس های ناتوانی برای انجام عمل و بلاتکلیفی در مورد آینده تفاوت معنادار وجود داشت(001/0>P). بیماران افسرده به غیر از خرده مقیاس بلاتکلیفی در مورد آینده، در بقیه خرده مقیاس ها و نیز نمره کل با گروه وسواس تفاوت داشتند (001/0>P).
به طور کلی نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان می دهد که عدم تحمل بلاتکلیفی یکی از ویژگی های بیماران وسواسی می باشد و نیز برخی از ابعاد آن با افسردگی مرتبط است.

انجام کوله سیستکتومی لاپاراسکوپی با یک پورت از طریق ناف به سرعت جایگاه خود را در بین لاپاراسکوپی سنتی و انجام جراحی لاپاراسکوپی از طریق مسیرهای طبیعی بدن باز نموده است. این روش در راستای بهبود وضعیت ظاهری و در نظر گرفتن زیبائی و در جهت کاهش درد و عوارض بعد از عمل در جراحی های با حداقل تهاجم می باشد.
از زمان انجام اولین مورد جراحی با یک پورت از طریق ناف، تروکارهای متعددی ابداع شده است تا بتواند تمام وسائل جراحی از طریق آن عبور کند. در گزارش پیش رو، اولین تجربه روش یک پورتی بالینی در ایران با استفاده از تروکار ابداعی پورت دستکشی بررسی می گردد.
در این مطالعه ده بیمار زن با سن متوسط 9/ 12±7/41 (بین 64-21) سال قرار دارند. تمام اعمال جراحی کوله سیستکتومی بطریق یک پورتی با موفقیت انجام شد و عارضه ای بعد از عمل پیش نیامد. متوسط زمان عمل جراحی 5/11±68 دقیقه بود. مدت بستری بیماران بعد از عمل بین 2-1 روز متغیر بود.
در این روش نشان داده شد که انجام روش یک پورتی کوله سیستکتومی امکان پذیر است و در آینده با افزایش تجربه در بیماران انتخاب شده می تواند جایگزینی برای روش لاپاراسکوپی سنتی محسوب شود.

استرس ناشی از فعالیت ورزشی سنگین ممکن است موجب اختلالات دستگاه دفاعی بدن و بروز التهاب حاد و مزمن شود. مصرف کافئین قبل از فعالیت ورزشی روی پاسخ ایمنی بدن اثرگذار است. هدف از پژوهش حاضر بررسی مصرف کوتاه مدت مکمل کافئین بر پاسخ ایمنی و استرسی مردان غیرفعال به دنبال یک جلسه فعالیت هوازی وامانده ساز است.
20 دانشجوی غیر فعال پسر به شکل تصادفی به دوگروه شاهد و مکمل تقسیم شدند. آزمون ورزشی شامل دویدن فزاینده روی نوارگردان تاحد واماندگی بود (تست بروس). یک ساعت قبل از اجرای آزمون اصلی در یک طرح دو سویه کورآزمودنی های گروه مکمل 6 میلی گرم به ازای هرکیلوگرم وزن بدن مکمل کافئین و گروه شاهد نیز همزمان به همان میزان محلول پلاسبو دریافت کردند. عمل خون گیری در قبل و بلافاصله پس از اجرای آزمون از ورید آنتی کوبیتال گرفته شد. پس از سانتریفوژ و تهیه سرم مقادیر پروتئین استرس72، کورتیزول و لکوسیت سرمی به روش الآیزا مورد سنجش قرار گرفت. جهت تعیین اختلافات درون گروهی و بین گروهی به ترتیب از آزمون تی همبسته و تی مستقل استفاده شد. سطح معناداری در سطح آلفای 5 درصد در نظر گرفته شد و از نرم افزار آماری SPSS نسخه ی 16 جهت تحلیل داده ها استفاده شد.
نتایج تحلیل آماری نشان داد که به دنبال اجرای فعالیت هوازی وامانده ساز افزایش معنی دار لکوسیت، کورتیزول و پروتئین استرسی 72 در گروه شاهد بیشتر از گروه مکمل بود (05/0 < P). همچنین میانگین تغییرات این شاخص ها در گروه شاهد به شکل معناداری بیشتر از گروه مکمل بود (05/0 < P).
بر طبق نتایج حاصل از پژوهش حاضر احتمالا مصرف مکمل کافئین قبل از فعالیت هوازی وامانده ساز بر دستگاه دفاعی و ایمنی ذاتی بدن تاثیر مثبت دارد.

ویروسهای انفلونزا از مهمترین عوامل عفونتهای تنفسی بوده و باعث ایجاد آسیب هائی در راه های تنفسی تحتانی می شوند. این ویروسها در کودکان و سالمندان باعث عفونتهای جدی و خطرناک می شوند. ویروس انفلونزای نوع A (H1N1) باعث عفونتهای اپیدمیک شده و در نقاط مختلف دنیا باعث هزاران مرگ و میر می شوند. در این مطالعه روش های جداسازی و Real-time PCR برای تشخیص ویروس انفلونزای نوع A در نمونه های بالینی بکار گرفته شده است.
در این مطالعه توصیفی از اسفند 1387 تا اسفند 1388 تعداد 100 نمونه سواب گلو از بیماران مشکوک به عفونت انفلونزا از مراکز بهداشتی و درمانی آذربایجان شرقی در محیط کشت VTM جمع آوری شده و در آزمایشگاه ویروس شناسی دانشکده پزشکی با روش کشت در محیط کشت سلولی MDCK و روش Real-time PCR مورد بررسی قرار گرفت.
کلیه نمونه های سواب گلو با روش کشت ویروس و Real-time PCR مورد بررسی قرار گرفتند. با روش Real-time PCR تعداد 19 نمونه مربوط به ویروس انفلونزا A (H1N1) و با روش کشت 5 مورد ویروس جداسازی شد. به عبارت دیگر 14 نمونه که با روش Real-time PCR نتیجه مثبت بدست آمده بود با روش کشت نتیجه منفی داد.
روش Real-time PCR مقادیر جزئی از ژنوم ویروس را در این مطالعه مشخص می نماید. این روش نسبت به جداسازی (Isolation) بمراتب حساستر و اختصاصی تر می باشد.

آرتریت روماتوئید (RA) یکی از شایعترین بیماری های خودایمنی با علت ناشناخته است که شیوع آن در زنان 3 برابر مردان می باشد. نشان داده شده است که در اثر استرس اکسیداتیو آنتی اکسیدانهای سرمی کاهش و میزان پراکسیداسیون لیپیدی افزایش می یابد. بر اساس پژوهشهای اخیر مکمل آنتی اکسیدانی می تواند نقش مهمی در کنترل استرس اکسیداتیو داشته باشد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین اثر مکمل یاری ترکیبی آنتی اکسیدانی بر سطح آریل استراز (ARE) و مالون دی آلدهید سرمی (MDA) در بیماران مبتلا به RA می باشد.
یک مطالعه قبل- بعد در مدت 3 ماه بر روی 40 بیمار زن مبتلا به RA انجام شد که روزانه یک کپسول سلن پلاس (سلنیم 50 میکروگرم، روی 8 میلیگرم، ویتامین A 400 میکروگرم، ویتامین C 125 میلیگرم و ویتامین E 40 میلیگرم) دریافت می کردند. پنج میلی لیتر خون وریدی از همه شرکت کنندگان اخذ و سطح سرمی ARE و MDA با روش اسپکتروفتومتری آنزیمی اندازه گیری شد. برای آنالیز آماری از نرم افزارSPSS 5/13برای توزیع نرمال از تست Kolmogrov-Smirnov و Q-Q plot و برای مقایسه اختلاف قبل-بعد از paired t test استفاده شد.
از 40 نفر، 39 نفر باقی ماندند. در مقایسه با ابتدای مطالعه، تفاوت معنی داری بین مقادیر قبل-بعد ARE و MDA سرمی وجود داشت. در 3 ماه مکمل یاری فعالیت ARE سرمی افزایش و MDA سرمی کاهش یافته بود (به ترتیب 001/0 P<و 001/0 P<).
مکمل ترکیبی آنتی اکسیدانی به مدت 3 ماه موجب افزایش فعالیت ARE سرمی و کاهش شاخص پراکسیداسیون لیپیدی شد و احتمالا در درمان RA کمک کننده باشد.

تعدادی از مطالعات اثرات فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز (Brain derived neurotrophic factor، BDNF) را در طی التهاب و آسیب بافتی تشریح نموده اند. اکثر تحقیقات انجام شده روی التهاب نشان می دهند که در زمان التهاب میزان پروتئین BDNF افزایش می یابد. منشا BDNF سرم به سلولهای ایمنی خون نسبت داده می شود. مشخص شده است گیرنده های اپیوئیدی مرفین نیز در عملکرد سلولهای ایمنی درگیر می شوند. لذا هدف مطالعه حاضر بررسی تغییرات میزان پروتئین BDNF در طی التهاب ایجاد شده توسط کاراژینان و نیز در زمان رفع التهاب توسط مرفین است.

جهت ایجاد التهاب و ارزیابی آن، کاراژینان لامبدا به میزان 05/0 میلی لیتر به کف پای رت تزریق شده و ورم ناشی از کاراژینان توسط پلتیسمومتر جیوه ای مورد سنجش قرار گرفت. همچنین جهت بررسی اثر ضد التهابی مرفین، مرفین هیدروکلراید با دوز mg/kg7، 30 دقیقه قبل از کاراژینان تزریق شد. نالوکسان هیدروکلراید با تایید اثر اپیوئیدهای درون زا در کاهش ادم، 150 دقیقه بعد از تزریق کاراژینان تزریق شد. سطوح سرمی BDNF با روش الایزا مورد سنجش قرار گرفت.

4 ساعت بعد از تزریق کاراژینان التهاب به حداکثر میزان خود رسید. پیش تیمار مرفین موجب کاهش التهاب ناشی از کاراژینان شد. همچنین تزریق نالوکسان موجب افزایش التهاب ناشی از کاراژینان در 2 ساعت ابتدای آزمایش گردید. میزان پروتئین BDNF سرم فقط در گروه دریافت کننده کاراژینان افزایش معنی دار نشان داد.

التهاب ایجاد شده توسط کاراژینان با تغییر سطوح BDNF سرم ارتباط دارد. اما اثرات ضد التهابی مرفین از طریق BDNF میانجی گری نمی شود.

اغلب پژوهش های قبلی نشان داده اند که، بیش از نیمی از بیماران سرطانی از یک اختلال روانپزشکی رنج می برند و افسردگی به عنوان دومین اختلال روانپزشکی شایع در آنها شناخته شده است. هدف از این پژوهش بررسی میزان اثر بخشی شناخت رفتار درمانی در کاهش افسردگی این بیماران می باشد.
در این مطالعه آینده نگر 60 نفر از زنان مبتلا به سرطان سینه به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل جای داده شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه افسردگی بک استفاده شد. نمرات بدست آمده از ارزیابی ها در دو مرحله (پیش آزمون، پس آزمون) به کمک آزمونهای آماری تحلیل کو واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج نشان داد که در کاهش علائم افسردگی گروه آزمایش با گروه کنترل دارای تفاوت معنی داری وجود دارد (01/0P<).
بر اساس نتایج به دست آمده از این پژوهش می توان گفت: در کاهش علائم افسردگی زنان مبتلا به سرطان سینه، شناخت رفتار درمانی روشی موثر می باشد، و این روش می تواند در بین بسیاری از بیماران مورد استفاده قرار گیرد.

اغلب موارد اندوفتالمیت پس از جراحی کاتاراکت ناشی از فلور باکتریائی ملتحمه و پلک خود بیمار می باشد بنابراین بسیاری از اقدامات پیشگیرانه در جهت کاهش تعداد باکتری های فلور نرمال چشمی صورت می گیرند. این مطالعه به منظور بررسی اثر استفاده از تک دوز قطره سیپروفلوکساسین 3/0 درصد و بتادین 5 درصد قبل از جراحی کاتاراکت بر روی کاهش کلونیزاسیون فلورباکتریال ملتحمه انجام شده است.
دریک کارآزمایی بالینی تصادفی شاهد دار، 130 چشم از 130 بیمار کاندید جراحی کاتاراکت وارد مطالعه شده و پس از تهیه نمونه از ملتحمه جهت کشت بطور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. در 38 بیمار از بتادین 5 درصد، 45 بیمار از سیپروفلوکساسین 3/0 درصد و در 47 بیمار به عنوان گروه کنترل از نرمال سالین استفاده گردید. در تمامی بیماران یک قطره از داروی مورد نظر در فورنیکس تحتانی چکانده شد. از بیماران هر 3 گروه 1 ساعت بعد از مداخله مجددا«نمونه از ملتحمه جهت انجام کشت تهیه گردید. نتایج کشت قبل و بعد از مداخله در هر 3 گروه مقایسه گردید.
در نتایح کشت از اولین نمونه تهیه شده از ملتحمه بیماران، شایعترین میکروارگانیسم استافیلوکوک کواگولاز منفی بود که در 51 مورد (39 درصد) ایزوله گردید. متوسط کاهش در تعداد واحدهای ایجادکننده کلنی یا CFUs ((Colony Forming Units در گروه بتادین، سیپروفلوکساسین و نرمال سالین به ترتیب 94/15 16/4، 78/1766/6 و 25/1634/5 بود که این مقدار در سه گروه تحت مطالعه تفاوت معنی داری نداشت (13/0=P).
بکار بردن تک دوز سیپروفلوکساسین 3/0 درصد، بتادین 5 درصد و نرمال سالین به عنوان دارونما اثر مشابهی در کاهش کلونیزاسیون باکتری های فلور نرمال ملتحمه داشته و بنابراین به عنوان یک پروفیلاکسی سریع و موثر قبل از جراحی کاتاراکت توصیه نمی شوند.

سندرم پاسخ التهابی سیستمیک (Systemic inflammatory response syndrome، SIRS) یکی از علل عمده بیماری و مرگ ومیر در بخش کودکان است و مهم ترین و شایع ترین علت SIRS عفونت ها هستند. این مطالعه به بررسی همبستگی بین CBC،ESR،CRP و پروکلسیتونین در SIRSدر کودکان زیر 3 سال می پردازد.
جامعه مورد مطالعه 50 کودک 36 -1 ماهه بستری در بخش کودکان بیمارستان بعثت بود. روش نمونه گیری سرشماری بود. آزمایش CBC با دستگاه سل کانتر انجام شد، ESR به روش وسترن گرین، CRP به روش نیمه کمی و کشت خون در محیط مونوفازیک صورت گرفت. پروکلسیتونین با روش ایمونوکروماتوگرافی نیمه کمی بوسیله کیت های BRAHMS،PCT-Q اندازه گیری شد. داده ها پس از جمع آوری وارد رایانه شده و با استفاده از نرم افزار SPSS ضریب همبستگی پیرسون ارتباط بین متغیرها بررسی گردید. سطح معنی داری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.
پروکلسیتونین روز اول (قبل از درمان) با CRP همبستگی خوب و با ESR همبستگی متوسط داشت، در حالی که با WBC همبستگی نداشت. ولی در روز سوم درمان، پروکلسیتونین با هیچ کدام از مارکرهایWBC، ESR و CRP همبستگی نداشت.
در شروع درمان و جهت تایید تشخیص وجود SIRS، پروکلسیتونین و CRP دارای بیشترین ارزش هستند. جهت پیگیری درمان و ارزیابی چگونگی پاسخ به درمان، پروکلسیتونین مارکر بهتری است.

سازمان بهداشت جهانی در گزارش سال 2000 شاخصهای سطح سلامت جامعه را امید زندگی (LE) و امید زندگی تعدیل شده با ناتوانی (DALE) تعیین کرد. امید زندگی از زمانهایی که با سطوح مختلفی از سلامت سپری شده، تشکیل یافته است. امید زندگی تعدیل شده با ناتوانی یک شاخص خلاصه سلامت جمعیت است که پیامدهای کشنده و غیرکشنده بیماری ها و صدمات را در قالب یک عدد بیان می نماید. این مطالعه برای تعیین امید زندگی و DALE جمعیت استان آذربایجان شرقی اجرا شد.
این مطالعه به صورت مقطعی و بر اساس داده های جمعیتی سرشماری سال 1385 و مرگ های ثبت شده در سال 1386 اجرا شد. داده های مرگ از نظام ثبت علتی مرگ و میر مرکز بهداشت استان آذربایجان شرقی استخراج شد. برای برآورد امید زندگی از جدول عمر دوره ای خلاصه و برای محاسبه DALE از روش Sullivan و بر اساس جدول عمر تطبیق داده شده با سطح سلامتی استفاده شد.
امید زندگی بدو تولد در جمعیت استان آذربایجان شرقی در کل جمعیت 57/72 سال و در مردان 43/70 و در زنان 13/74 سال بود. امید زندگی تعدیل شده با ناتوانی در کل جمعیت در بدو تولد 59/62 سال و در مردان 85 / 60 و در زنان 83 / 63 سال بود.
برای سنجش تاثیر برنامه های سلامت در جامعه، محاسبه امید زندگی و امید زندگی تعدیل شده با ناتوانی ضروری است. باید با ایجاد نظام ثبت دقیق و کامل مرگ و میر و بیماری ها زمینه لازم را برای محاسبه درست این شاخص ها در سطح استان آماده ساخت.

آمبولی ریوی یک بیماری شایع کشنده است، در نتیجه تشخیص دقیق و سریع آن بسیار ضروری میباشد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اسکن های پروفیوژن - ونتیلاسیون ریه ها با استفاده از رادیو داروهای مربوطه شاملmTc-MAA99 و رادیو آیروسلها، بعنوان روشی غیرتهاجمی و در دسترس با حساسیت و ویژگی قابل قبول در تشخیص آمبولی ریوی می باشد.
مواد و روش ها در این بررسی تعداد 149 بیمار با مشکل تنفسی که از مهرماه 1384 تا آبان ماه 1385 به بخش پزشکی هستهای بیمارستان امام تبریز مراجعه کرده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. تصویربرداری اسکنهای پرفیوژن متعاقب تزریق وریدی m Tc-MAA99 و اسکنهای ونتیلاسیون متعاقب استنشاق آیروسل mTc-DTPA99 در نماهای روتین انجام گرفته و اسکن ها توسط متخصص پزشکی هسته ای از نظر احتمال وقوع آمبولی ریوی مورد بررسی قرار گرفتند. رابطه جنسیت، سن، تظاهرات بالینی، داشتن ریسک فاکتور، سابقه بیماری قلبی- ریوی و رادیوگرافی سینه بیماران مورد مطالعه، با احتمال بالا و احتمال پایین آمبولی ریوی ارزیابی گردیدند. این مطالعه مشتمل بر 78 مرد و 71 زن بود که همه آنها پس از گرفتن شرح حال، مطالعه پرونده و ارزیابی مدارک همراه مورد بررسی قرار گرفته بودند.
در بررسی حاضر، مشخص شد که نسبت آماری مردان مبتلا به آمبولی ریوی در مقایسه با زنان بالا میباشد (005/0>P)، بیشترین شیوع بیماری در سنین بالای 50 سال دیده شد (005/0=P) و همچنین داشتن تظاهرات بالینی رابطه مستقیمی با احتمال ابتلاء به آمبولی ریوی نشان میدهد (005/0=P). وجود سابقه بیماری قلبی- ریوی، داشتن رادیوگرافی غیر طبیعی و نداشتن ریسک فاکتور، همگی با احتمال پایین آمبولی ریوی توام بودند؛ ولی وجود یا عدم وجود ریسک فاکتورها تفاوت معنی داری از نظر احتمال بالای آمبولی ریوی نشان ندادند (232/0=P).
اسکن پرفیوژن- تهویه ریه ها بعنوان یک روش قابل قبول در تشخیص اولیه آمبولی ریوی و ارزیابی شیوع و عوامل موثر بر وقوع آن پیشنهاد می گردد.

سکته مغزی (استروک) یکی از بیماری های شایع و ترسناک درگیرکننده سیستم عصبی مرکزی است. اکثر موارد استروک از نوع ایسکمیک می باشد. تا زمان تایید (r-tpa (recombinant tissue plasminogen activator وریدی درمان موثر و کارایی برای این بیماری ناتوان کننده نداشتیم. اما این درمان هم دربرگیرنده درصد کمی از بیماران بود و بنا به علل مختلف در اکثر موارد، قابل استفاده نیست. به همین علت باید دنبال شیوه های جدید و موثرتر که دربرگیرنده بیماران بیشتری باشد، گردید. یکی از این اقدامات تزریق داخل شریانی tpa است.

با در نظر گرفتن کل شرایط، ده بیمار مبتلا به استروک ایسکمیک حاد جهت درمان ترومبولیز داخل عروقی در مطالعه وارد شدند. کرایتریاهای احتمالی آن عبارتند از: شروع علائم بین 6-3ساعت، انسداد عروق مغزی بزرگ، نقص شدید عصبی، پنجره زمانی حداکثر برای سیستم قدامی 6 ساعت و برای خلفی 18 ساعت بود. آزمایشات خونی، الکترولیت، قند خون و CT اسکن ساده مغزی برای همه بیماران انجام شد. جهت ارزیابی وضعیت نرولوژیک و جواب به درمان از مقیاس استروک NIH استفاده شد. مقیاس فوق الذکر در شروع درمان، دو ساعت بعد از درمان، 24 ساعت بعد از شروع نخستین علامت، 7 روز و 3 ماه بعد از درمان، توسط نورولوزیست سنجیده و ثبت شد. در ابتدا آنژیوگرافی چهار رگ از طریق شریان فمورال انجام پذیرفت. بعد از مشخص شدن رگ هدف و محل ضایعه،20-10 میلی گرم r-tpA داخل شریانی به آهستگی و در عرض 45 دقیقه تا یکساعت تزریق شد.

در کل 10 بیمار (6 مرد و4 زن)، 23 تا 74 ساله مورد بررسی قرار گرفتند. شرایین درگیر عبارت بودند از: دو مورد سیستم خلفی، دو مریض با انسداد شاخه فوقانی شریان مغزی میانی چپ، دو مورد انسداد شریان مغزی میانی راست و چهار مورد انسداد قسمت دیستال کاروتید داخلی چپ. در کل در 7 مورد رکانالیزاسیون کامل(70%)، یک مورد ناقص (10%) و در دو بیمار با انسداد دیستال کاروتید (T-type) رکانالیزاسیون ناموفق (20%) داشتیم. بیماران با رکانالیزاسیون کامل، بهبودی قابل توجه داشتند. در پیگیری سه ماه، بیماران با انسداد کاروتید(T-type حتی با رکانالیزاسیون ناقص) نقص عصبی شدید باقیمانده داشتند. برای دو بیمار stenting شرایین مغزی میانی راست و کاروتید داخلی چپ همزمان با ترومبولیز بطور موفقیت آمیز انجام گرفت.

گرچه استروک ایسکمیک بیماری ناتوان کننده و بالقوه کشنده می باشد. اما درمان باr-tpa داخل شریانی در پاره ای از موارد انتخاب شده بسیار موثر است. البته این نوع درمان در موارد شدیدی مثل انسداد T-Type اثر قابل توجهی ندارد.

مطالعات نشان می دهند که سیستم گابا ارژیک موجود در ناحیه تگمنتوم شکمی (VTA) و هسته آکومبنس (NAc) نقشی اساسی در اثرات تقویت کننده اوپیوئید ها ایفاء می کند. از طرف دیگر، ویتامین B6 در تشکیل ناقل های عصبی مختلفی چون گابا نقش دارد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر محیطی و داخل بطن مغزی ویتامینB6 بر اثر تقویت کننده مثبت مورفین در موش صحرائی نر می باشد.
90 سر رت نر به گروه های تحت درمان و کنترل 6 تایی تقسیم شدند (15×6). در این آزمایش تجربی از روش 6 روزه متوالی؛ شامل سه مرحله جداگانه پیش شرطی، شرطی شدن و بعد شرطی شدن استفاده گردید. جهت بررسی داخل بطن مغزی، کانول راهنمای استریلی با مختصات استریوتاکسی در بطن چپ مغز قرار داده شد. بعد شرطی سازی با مورفین (mg/kg، ip 5)، در روز ششم دوزهای مختلف ویتامین B6 به شکل داخل صفاقی (mg/kg 5، 15 و 40) و داخل بطن مغزی (μg/rat5 و 10) تزریق گردید. گروه های کنترل بجای داروهای مذکور نرمال سالین را دریافت نمودند.
تزریق داخل صفاقی دوزهای مختلف مورفین سبب القاء CPP گردید (001/0˂ P). تزریق داخل صفاقی دوزهای مختلف ویتامین B6 به تنهایی CPP یا CPA معنی داری ایجاد ننمود. ولی این ویتامین در مصرف توام با مورفین سبب القاء CPA شده (05/0 ˂P) و این اثر در تزریق درون بطن مغزی به صورت وابسته به دوز تقویت گردید (به ترتیب 05/0˂ P و 01/0˂ P).
بر اساس یافته های مطالعه حاضر احتمالا ویتامین B6 با اثر بر روی نورونهای گاباارژیک موجود در VTA باعث کاهش آزاد سازی دوپامین در NAc و بدنبال آن کاهش اثر تقویت کننده مورفین شده و بنابراین می توان از آن به عنوان کاندیدایی جهت کنترل یا درمان اشتیاق و عود علایم ناشی از مورفین در افراد وابسته به آن استفاده نمود.

باتوجه به نقش مایکوپلاسماها در ایجاد عفونت های اوروژنیتال در این بررسی تلاش بر این است که میزان وفور این ارگانیسم ها به تفکیک گونه های هومینیس و اوره آلیتیکوم در ایجاد عفونت ژنیتال و ادراری زنان مبتلا به به عفونت، با روش مولکولی و کشت تعیین و مقایسه گردند. در این بررسی که به منظور مقایسه فراوانی مایکوپلاسما هومینیس و اوره آپلاسما اوره آلیتیکوم در زنان مبتلا به عفونت های اوروژنیتال با استفاده از تکنیک Multiplex PCR و روش کشت باکتریایی انجام شد، در کل 155 نمونه تناسلی و 110 نمونه ادراری جمع آوری گردیده و با هر دو روش ذکر شده، مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که میزان جداسازی مایکوپلاسماها از 265 نمونه (واژینال و ادراری) مورد آزمایش، 46 مورد (3/17 درصد) با روش Multiplex PCR و 10 مورد (7/3 درصد) با روش کشت بودند. این نتایج همچنین حاکی از آن بود که در زنان مبتلا به عفونت ژنیتال (155مورد) با روش Multiplex PCR، مایکوپلاسما هومینیس در 1/7 درصد و اوره آپلاسما اوره آلیتیکوم در 4/8 درصد از آن ها تشخیص داده شدند. این در حالی است که با روش کشت، میزان وفور مایکوپلاسما هومینیس در این زنان 2/3 درصد بوده ولی اوره آپلاسما اوره آلیتیکوم در هیچکدام از آنها مشاهده نگردید. علاوه بر این، بین حضور مایکوپلاسما هومینیس و اوره آپلاسما اوره آلیتیکوم در افراد بیمار دارای سابقه سقط جنین و افراد بیمار فاقد سابقه سقط، اختلاف معنی داری مشاهده گردید (001/0 P <) بر اساس تست مک نمار در مقایسه دو روش، نتایج نشان داد که روش Multiplex PCR دقیق تر بود.
نتایج حاصل از این تحقیق اهمیت شیوع مایکوپلاسما های تناسلی در بروز عفونت های دستگاه تناسلی زنان و عوارض حاصل از آنها را نشان داد.

ازحدود چند سال اخیر به یک دسته نشانه ها و بیماری های مربوط به ساختمان توجه شده است. باتوجه به این نکته که بیش از نیمی از وقت مفید کارمندان در ساختمان های اداری می گذرد و استفاده از دستگاه هایی مانند کامپیوتر، دستگاه چاپگر باعث آلودگی هوای داخل ساختمان ها درمحیط کار می شود، بررسی وضعیت سلامتی آن ها با اهمیت می باشد. هدف این مطالعه بررسی فراوانی نشانه های سندرم ساختمان بیمار و عوامل مرتبط با آن در کارمندان ساختمان های یکی از سازمان های دولتی در استان خراسان رضوی بوده است.
این تحقیق به روش مقطعی بر روی کارکنان اداری در سال 1388 در شهر مشهد مقدس انجام گرفت. شکایت های افراد با استفاده از پرسش نامه جمع آوری شد. فراوانی سندرم در بین کارمندان تعیین و ارتباط عوامل محیطی و ساختمانی با بروز این نشانه ها و سندرم بررسی گردید. 107 نفر به طور غیراحتمالی در دسترس انتخاب شدند و پس ازجلسه توجیهی اولیه، پرسش نامه ها بین ایشان توزیع و پس ازتکمیل جمع آوری شد. سپس داده ها در نرم افزار SPSS 5/11 با استفاده از فراوانی و کای –دو، آزمون دقیق فیشر و تست من ویتنی یو با سطح معنی داری 05/0 P <مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
از 107 پرسش نامه که شامل 4 نفر (7/3 درصد) زن و103 نفر (3/96 درصد) مرد، با میانگین مدت اشتغال80/9±58/16 سال در ساختمان بودند. نتایج زیر استخراج شد: 26 نفر (3/24 درصد) سندرم ساختمان بیمار را اعلام نمودند، فراوانی سندرم در زنان با 1 نفر 25 درصد و در مردان با 25 نفر 3/24 درصد بود. فراوانی این نشانه ها بین زنان و مردان تفاوت معنی داری ندارد (329/0=P)، فراوانی سندرم در ساختمان شماره دو 3 نفر (30درصد) و ساختمان شماره یک 23 نفر (7/23درصد) و از لحاظ آماری معنی دار نبود (702/0=P). بیشترین افرادشاکی از نشانه های این سندرم با 6 نفر (1/26 درصد) در گروه سنی60 - 51 سال قراردارند و کمترین ایشان با صفر درصد افراد30 - 21 ساله هستند. شایع ترین گروه نشانه ها مربوط به سیستم عصبی با40 نفر (4/37 درصد) و سپس نشانه های تحریک مخاطی با 26 نفر (3/24%)، نشانه های تنفسی با 9 نفر (4/8%)، نشانه های پوستی با 9 نفر(4/8 %) و نشانه های حسی با 4 نفر (7/3%) بود.
فراوانی نشانه های سندرم ساختمان بیمار در این مطالعه در حدود نشانه های کارکنان در سایر ساختمان ها در مطالعات مشابه و در حد انتظار می باشد و می توان آن را مطلوب ارزیابی نمود.

تورشن بیضه یک اورژانس واقعی ارولوژی است که نیازمند اکسپلوراسیون سریع جراحی می باشد. ما تجارب خود را در مورد دو بیمار با تورشن بیضه بیان می کنیم تا نشان دهیم، بیضه هایی که ایسکمی طول کشیده دارند پس از نزدیک کردن مجدد تونیکا آلبوژینه دوباره به حالت ایسکمی ظاهر می شوند و استفاده از فلپ تونیکا واژینالیس با کاهش فشار داخل بیضه ای موجب برقراری مجدد جریان خون داخل بیضه ای و حفظ آن می شود.

توکسوکاریازیس چشمی یک عفونت ناشایع بوده که بوسیله لارو توکسوکاریازیس ایجاد می شود. انسان (بخصوص کودکان) بدنبال مصرف تخمهای جنین دار شده از راه خاک، دستهای آلوده، سبزیجات خام و یا... آلوده می شود. در این مقاله یک مورد توکسوکاریازیس چشمی دو طرفه در یک دختر 11 ساله گزارش می شود. دختر 11 ساله ای بعلت اختلال دید چشم راست به بیمارستان نیکوکاری تبریز مراجعه نمود. شکایت بیمار حاکی از کاهش دید چشم راست که اخیرا به آن دچار شده بود و طبق اظهارات بیمارسابقه کاهش دید چشم چپ را از دو سال قبل نیز داشت. دید چشم راست سه دهم و دید چشم چپ فاقد درک نور بود در معاینه بیمار با اسلیت لامپ درچشم راست کاتاراکت 2 مثبت، التهاب ویتره ای 2 مثبت و در فوندوسکوپی یک ضایعه گرانولوماتوز همراه با اسکار در قسمت محیطی شبکه سوپرونازال مشاهده می گردید. آزمایش های سرولوژیک به عمل آمده برای توکسوکاریازیس، مثبت بودند.توکسوکاریازیس چشمی باید در بیمارانی که با استرابیسم و اختلال دید (کاهش دید دو طرفه بخصوص در افراد جوان) مراجعه می نمایند بعنوان تشخیص افتراقی باید مطرح گردد. گاهی ممکن است عفونت چشمی تحت بالینی بوده و با گرانولوم توکسوکارا به اشتباه رتینوبلاستوما تشخیص داده شود که در این صورت می تواند به تخلیه غیر ضروری چشم منجر شود. بنابراین نتایج آزمون های سرولوژیک اغلب می توانند در مواردی که تشخیص مشکل است مفید باشند.

ادغام طحال و بیضه یک پدیده نادر و غیر بدخیم است که معمولا با موارد بدخیم در تشخیص افتراقی بوده و اکثرا تحت رزکسیون کامل به عنوان تومور قرار می گیرد. علیرغم اینکه گزارشات متعدد و مختلفی در مقالات از این ادغام صورت گرفته است، هنوز این پدیده به صورت مبسوط وارد کتب مرجع نشده و برای بسیاری از متخصصین ناشناخته است. در این گزارش ما یکی از این موارد را توضیح می دهیم.