بررسی سرولوژیک بیماری استرانگلز در اسبان برخی از مناطق استان خوزستان به روش الایزا

استرانگلز بوسیله استرپتوکوکوس اکوئی تحت گونه اکوئی ایجاد می شود. باکتری بطور بارز قسمت فوقانی دستگاه تنفس و غدد لنفی سر و گردن تک سمیان را درگیر می کند. هدف از این مطالعه بررسی شیوع سرمی استرانگلز و رابطه آن با فاکتور های سن و موقعیت جغرافیایی است.

در این تحقیق نمونه های سرمی از 184 راس اسب انتخاب شده به طور تصادفی از شهرهای اهواز، شوشتر، باغملک، شوش، آبادان، رامهرمز و دزفول جمع آوری گردید و بوسیله آزمایش الایزا مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین 85 سوآب بینی که بطور تصادفی از اسبان جمع آوری شد از نظر استرپتوکوکوس اکوئی تحت گونه اکوئی بوسیله کشت باکتریایی ارزیابی گردید.
شیوع سرمی استرانگلز 5/37% (فاصله اطمینان 95% 5/44-5/30) بود. رگرسیون لاجستیک نشان داد شانس آلودگی بین سن بر حسب سال و آلودگی، 1/1 (فاصله اطمینان 95% 17/1- 04/1) است (001/0>P) و با افزایش 1 سال، شانس آلودگی 10% افزایش می یابد. فراوانی نسبی آلودگی در اسبان نر و ماده 73/32% و 53/39% بود (05/0P). شانس آلودگی اسبان دارای سابقه بیماری تنفسی 42/34 برابر (فاصله اطمینان 95% 37/266- 45/4) اسبان بدون سابقه بیماری تنفسی بود. شیوع در اهواز، شوشتر، باغملک، شوش، آبادان، رامهرمز و دزفول به ترتیب 3/33%، 62/34%، 26/5%، 23/69%، 04/13%، 22/22%، 75% (001/0>P) بود. موقعیت جغرافیایی، 6/29% از نوسانات آلودگی را توجیه می نمود. استرپتوکوکوس اکوئی تحت گونه اکوئی در کشت باکتریایی سوآب های بینی جدا نشد.
نتیجه-گیری نهایی: مطالعه حاضر نشان داد که شیوع سرمی استرانگلز در استان خوزستان بالا است و باید اقدامات کنترلی و پیشگیرانه مدنظر سیاست گذاران بهداشتی قرار گیرد.