اسطوره سیاوش در شعر معاصر فارسی

اساطیر ریشه در باورها و اعتقادهای بشر دارند و با جلوه ها و جنبه های گوناگون زندگی او پیوند یافته اند. از این رو، می توانند موضوع پژوهش هایی ژرف در آثار هنری و ادبی قرار گیرند و رخدادهای تاریخی و اجتماعی و حتی سیاسی روزگاران بسیار دور را پدیدار سازند. با بهره گیری از اساطیر می توان رفتارهای اجتماعی، فرهنگی و روانی ملت ها را تجزیه و تحلیل کرد. اسطوره ها محدود به زمان و مکان نیستند؛ بی کرانه و ناپیدایند و تبلور خرد جمعی در جوامع به شمار می روند. اسطوره در کنار افسانه، حماسه و فرهنگ، یکی از عناصر شکل دهنده فرهنگ و هویت قومی و ملی جوامع است. شاعران معاصر، اساطیر را هم سو با جهت گیری های فکری و سیاسی و اجتماعی خویش برگزیدند و آن ها را به نوعی امروزی کردند. آنان اسطوره هایی را برگزیدند تا بهتر بتوانند به مدد آن ها موقعیت حیات اکثریت جامعه را تحکیم ببخشند. شاعران معاصر از جنبه های مختلف به اسطوره سیاوش پرداخته اند و کارکردهای گوناگونی را اعم از سیاسی، اجتماعی، عاطفی و... در مضمون سازی های خود مدنظر قرار داده اند. در پژوهش حاضر با نگرشی تحلیلی، به تبیین جایگاه و کارکرد اسطوره سیاوش در شعر معاصر پرداخته شده است.