نقش حمایت اجتماعی مدارس بر رضایت از زندگی دانش آموزان: آزمون نقش میانجی رضایت از مدرسه، شایستگی تحصیلی و خودکارآمدی عمومی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش حمایت اجتماعی بر رضایت از زندگی دانش آموزان با توجه به اثر میانجی رضایت از مدرسه، شایستگی تحصیلی و خودکارآمدی عمومی انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق کلیه دانش آموزان دوره دوم متوسطه ناحیه 2 شهر ارومیه به تعداد 7167 نفر بوده که از این تعداد 365 نفر به عنوان نمونه آماری به وسیله ی جدول مورگان به صورت نمونه گیری در دسترس، جهت مطالعه انتخاب گردید. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد حمایت اجتماعی واکس و همکاران، رضایت مندی (رضایت از زندگی و رضایت از مدرسه) گیلمن و همکاران، شایستگی تحصیلی هارتر و استراتهوف و ترفوس و خودکارآمدی شرر و همکاران استفاده شد. به منظور ارزیابی روابط بین متغیرهای مکنون و اندازه گیری شده در الگوی مفهومی ، از مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین حمایت اجتماعی با شایستگی، خودکارآمدی، رضایت از مدرسه و رضایت از زندگی رابطه مثبت و معنی دار هستند. هم چنین بین متغیرهای شایستگی، خودکارآمدی و رضایت از مدرسه با رضایت از زندگی رابطه مثبت و معنی داری دیده شد. در عین حال با میانجی گری رضایت از مدرسه، شایستگی تحصیلی و خودکارآمدی عمومی ، حمایت اجتماعی مدارس می تواند رضایت از زندگی دانش آموزان را پیش بینی کند. براساس یافته های پژوهش نتیجه می گیریم که هر گونه افزایش در حمایت اجتماعی مدارس همراه با افزایش در رضایت از زندگی، رضایت از مدرسه، شایستگی تحصیلی و خودکارآمدی عمومی از طرف دانش آموزان می باشد.