اثر مصرف گلوکز بر سطوح چربی، انسولین، فیبرینوژن خون و ویسکوزیته پلاسما به دنبال یک جلسه فعالیت هوازی در مردان جوان دانشگاهی

تاثیر فعالیت بدنی بر عوامل خونی و دستگاه هماتولوژیک به خوبی ثابت شده است. هدف این مطالعه، بررسی اثر مصرف گلوکز بر سطوح چربی، انسولین، فیبرینوژن خون و ویسکوزیته پلاسما به دنبال یک جلسه فعالیت هوازی در مردان جوان دانشگاهی بود.
16 مرد جوان دانشگاهی با میانگین سنی 3/2±8/21 سال انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه گلوکز و دارونما تقسیم شدند. آزمودنی ها فعالیت دویدن یک مایل با شدت 75% حداکثر ضربان قلب را در سه نوبت متوالی با وهله های استراحت سه دقیقه ای بین هر وهله انجام دادند. آزمودنی های گروه گلوکز، مقدار 5/1 گرم گلوکز و آزمودنی های گروه آب نیز حجم برابری از محلول (مقدار 5/3 میلی لیتر آب به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) دریافت کردند. نمونه خون برای اندازه گیری شاخص های هماتولوژیک، مقاومت به انسولین و نیمرخ لیپیدی در زمان های قبل از فعالیت، 30، 60 و90 دقیقه بعد از فعالیت از آزمودنی ها جمع آوری شد.
نتایج نشان داد مقادیر گلوکز پلاسما بعد از فعالیت در دو گروه نسبت به سطح پایه تغییر معنی داری نداشت (671/0=p). همچنین تفاوتی بین دو گروه در سطح گلوکز مشاهده نشد (05/0p≤). مقادیر انسولین و مقاومت به انسولین در گروه گلوکز بعد از فعالیت نسبت به سطح پایه و همچنین نسبت به گروه دارونما افزایش معناداری داشت (001/0=p). همچنین مقادیر فیبرینوژن و ویسکوزیته پلاسما بعد از فعالیت در هر دو گروه کاهش یافت (001/0>p). نیمرخ لیپیدی بعد از فعالیت و مصرف گلوکز نسبت به سطح پایه تغییر نکرد همچنین تفاوتی بین دو گروه در نیمرخ لیپیدی مشاهده نشد (05/0p≤).
به نظر می رسد انجام فعالیت ورزشی با مداخله مصرف گلوکز سبب تغییرات مطلوبی در برخی عوامل رئولوژیک می شود. این تغییرات مطلوب می تواند در پیشگیری از عوامل خطرزای قلبی عروقی مفید واقع شود.