مطالعه تطبیقی سیاست جنایی پلیس های ایران و کانادا در قبال اطفال و نوجوانان در معرض خطر

پایین آمدن سن بزهکاری یکی از دغدغه های مهم مقامات مسئول در حوزه امنیت اجتماعی است. بر این اساس شناسایی عوامل خطر و پیش بینی تدابیر حمایتی در قبال اطفال و نوجوانان در معرض خطر مورد توجه خاص اولیای امور جامعه و نیروهای پلیس قرار گرفته است. در این تحقیق برآنیم ضمن مطالعه و تطبیق سیاست جنایی پلیس کانادا با ایران در قبال حمایت از اطفال و نوجوانان در معرض خطر، اقدامات پلیس ایران را در این خصوص بررسی نماییم.
این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، اسنادی است. پژوهش حاضر با استفاده از مطالعات تطبیقی از منابع کتابخانه ای، اینترنتی، مقالات، پژوهش های لاتین و فارسی و مطالعه اسناد بین المللی مرتبط با حقوق اطفال و نوجوانان انجام شده است. روش گردآوری اطلاعات، به-صورت فیش برداری و با بررسی اسناد بین المللی، قوانین موضوعه کشور کانادا و ایران مورد بحث و تحلیل قرار گرفته است.
در کشور کانادا ضمن تدوین قانون «عدالت کیفری جوانان»، ساختار جداگانه ای برای پلیس نوجوانان پیش بینی شده است. همچنین رویکردهایی نظیر اجرای برنامه مبارزه با مواد مخدر در مدارس (موسوم به D.A.R.E) و ایجاد افسر پلیس مدرسه، به پلیس در شناسایی اطفال و نوجوانان در معرض خطر کمک می کند. در حقوق ایران به دلیل تعارض مواد قانونی 31 و 285 قانون آیین دادرسی کیفری و عدم اعطای اختیار به پلیس ویژه اطفال و نوجوانان، پلیس ایران در قبال حمایت اطفال و نوجوانان در معرض خطر فاقد سیاست جنایی مشخصی است.
در حقوق ایران به دلیل ناهماهنگی بین مواد قانونی 31 و 285 قانون آیین دادرسی کیفری و عدم اعطای اختیار به پلیس ویژه اطفال و نوجوانان، پلیس ایران در قبال حمایت اطفال و نوجوانان در معرض خطر فاقد سیاست جنایی مشخصی است.