نقش نهادهای مذهبی در پیش گیری اجتماعی از جرم

پیش گیری اجتماعی از جرم از روش های غیرکیفری است که پیش از ارتکاب جرم پیش بینی و تدارک می شود و هدف آن تهدید موقعیت های ارتکاب جرم است. برایت هدف از این نوع پیش گیری را تقویت بنیادهای قابلیت و توان اجتماعی کردن برای تاثیرگذاری بر گروه هایی می داند که بیش تر در معرض خطر هستند؛ در این مقاله پیش گیری اجتماعی از جرم با همین هدف دنبال می شود و قصد دارد نقش سازمان های مردم نهاد و به ویژه نهادهای مذهبی را در پیش گیری اجتماعی از جرم شناسایی کند. این نهادها با برنامه های اجتماعی و بعضا اقتصادی به دنبال کاهش جرم هستند. هم چنین با تاثیرگذاری بر تفکر و نگرش و شخصیت افراد و اجتماعی کردن صحیح و دینی آن ها سعی در تقویت روحیه خودکنترلی و پیش گیری از روی آوردن به هنجارشکنی ها و یا جرایم دارند. نتیجه این مقاله که به روش کتابخانه ای و با مطالعه نقش نهادهای مذهبی چون مسجد، هیئت های مذهبی، بنیادهای خیریه و همانند آن صورت می گیرد بیانگر این است که نهادها با نقش هایی چون اسطوره سازی دینی، ارایه گروه های مرجع سالم، امکان تعامل با دوستان بهنجار، معنابخشی به زندگی، تقویت باور به حضور ناظر همیشگی اعمال یعنی خداوند، تاکید بر زندگی جاودان بعد از مرگ و تاثیرگذاری اعمال دنیوی در آن، ترویج ارزش های دینی، تاکید بر حلال بودن مال، اجتماعی-کردن افراد، پرکردن سالم اوقات فراغت جوانان، هویت بخشی به جوانان، تخلیه اضطراب های روحی و روانی جوانان و تاثیرگذاری بر خانواده ها برای تربیت صحیح فرزندان در پیش گیری از انحراف و ارتکاب جرم توسط افراد، کمک به سزایی می کند. هم چنین برخی از این نهادها با حمایت از افراد فقیر و کمک به آن ها، ایجاد اشتغال یا تامین جهیزیه و وام های قرض-الحسنه و امثال آن اقدامات مفیدی در راستای پیش گیری اجتماعی از جرم انجام می دهند.