بررسی رابطه بین آمادگی و تاب آوری سازمانی در برابر زلزله (مطالعه موردی: بیمارستان های علوم پزشکی کرمان)

حوادث غیرمترقبه اغلب وقایعی غیرقابل کنترل هستند. آمادگی برای مقابله با بحران، موجب می شود بحران ها در حد حادثه باقی مانده و از فاجعه های دلخراش جلوگیری شود. کرمان یکی از مستعدترین شهرهای کشور در زمینه وقوع حوادث طبیعی است. بنابراین آمادگی برای حوادث، همراه با پیشگیری موثر و اقدامات کاهشی برای توسعه پایدار شهر بسیار حیاتی است.
بنابراین مطالعه حاضر به بررسی رابطه بین آمادگی و تاب آوری سازمانی در برابر زلزله در بیمارستان های علوم پزشکی شهر کرمان پرداخته است.
این تحقیق که از نظر هدف، کاربردی و از نظر گردآوری داده ها، از نوع همبستگی می باشد و در بیمارستان های علوم پزشکی کرمان انجام شده است. پرسشنامه های مورد استفاده در این تحقیق، پرسشنامه محقق ساخته آمادگی و پرسشنامه استاندارد تاب آوری سازمانی می باشد. روایی آنها پس از اصلاحات و پیشنهادهای لازم، مورد تایید اساتید و متخصصان مربوطه قرار گرفته است، علاوه بر این پایایی سوالات به روش آلفای کرونباخ مقادیر قابل قبولی را نشان داد که در نهایت به روش سرشماری بین اعضای نمونه توزیع شدند. جهت بررسی آزمون فرضیه ها، از ضریب همبستگی پیرسون که با استفاده از نرم افزارSPSS 22 انجام شد و با استفاده از آزمون میانگین یک نمونه ای T، وضعیت تاب آوری سازمانی در جامعه آماری مورد بررسی قرار گرفت، همچنین برای بررسی برازش مدل ساختاری تحقیق از معیارهای ضرایب معناداری z، معیارR2 و معیار Q2 با استفاده از نرم افزار Smart Pls استفاده شده است.
یافته های حاصل از ضریب همبستگی پیرسون که در سطح خطای50/0=α انجام شد نشان داد که بین آمادگی و تاب آوری سازمانی و همچنین بین آمادگی با متغیرهای تاب آوری سازمانی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین وضعیت تاب آوری سازمانی در جامعه آماری مطلوب برآورد شد و مدل ساختاری تحقیق نیز از برازش مناسبی برخوردار است.
طبق یافته های تحقیق بین آمادگی و ابعاد تاب آوری سازمانی (آگاهی موقعیتی، ظرفیت تطابق پذیری، آسیب پذیری های کلیدی) رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. سازمان ها می توانند با برگزاری مانورهای دوره ای براساس مخاطرات مختلف و دوره های آموزشی، سطح آگاهی، آمادگی و تاب آوری سازمانی کارکنان خود را افزایش دهند و گامی اساسی در جهت پیشگیری و کنترل بحران ها بر دارند.