بررسی انواع تصویر در شعرک ها

از دیرباز تاکنون، یکی از اشکال شعر شکل کوتاه آن بوده است. این فرم که در دوره معاصر به یکی از گونه های شعر فارسی تبدیل شده است، در سال های اخیر بیشتر به آن توجه شده و در حال استقلال است. صرف نظر از نام هایی که پیش از دوره معاصر بر این شکل شعری نهاده اند، در عصر حاضر از نیما تاکنون عناوینی چون طرح، شعرک، هایکو، فرانو، آنک، شعر پیامکی و سه گانی بر نوع خاص آن اطلاق می شود؛ اما گاه این مفاهیم خاص با مفهوم عام کوتاهی شعر دچار اختلاط و موجب ابهام هایی در تشخیص آن ها از یکدیگر می شود. بر مبنای این، پژوهش حاضر با تکیه بر دو ویژگی بارز شعرک ها؛ یعنی ایجاز و تصویرگرایی به روش تحلیل و توصیف، انواع تصویر را ازلحاظ نوع کارکرد، ساختار و سطح اندیشگی، در شکل های مختلف شعر کوتاه بررسی می کند. هدف از این پژوهش آشنایی با خصوصیت های زیبایی شناسی، به ویژه تصویر آفرینی در جریان های ادبی معاصر و پس از آن شکل کوتاه هر جریان در شعر پیشگامان آن است. پژوهندگان درنهایت به این نتیجه می رسند که کوتاه سرایی به شکل هدفمند و تخصصی با شعر کوتاه اتفاقی تفاوت بسیار دارد و این تفاوت در انتخاب نوع تصویر شعری تاثیرگذار است.